Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Παρτιτούρα



you need to hear
...too late...many years
not much sense, apart
unite, your heart
never thought enough of myself
sorry, too late to say
unite your heart
this christmas eve, i was rained in
i didn't realise, it was a dream
stopped pretending,
every little meaning in my life
accused wrongfully
is there somewhere....she? waiting
opposites atttract, every little meaning- guilty
nonsense in Autumn leaves,
never gonna find gravity
mountaintop loneliness, perfect fall
never known, all the love you can bear
nobody lives in this house



Φέτος δεν έκανα απολογισμό χρονιάς. Με συλλαμβάνω να ολοκληρώνω ένα απολογισμό ζωής που ενδόμυχα ξεκίνησα εδώ και πολύ καιρό. Άρχισα να καταλαβαίνω  από που πήγαζε όλη αυτή η μελαγχολική διάθεση που ξεκίνησε τις γιορτές - εντονότερη από κάθε άλλη φορά- και συνεχίζει ακάθεκτη. Σήμερα κατάλαβα γιατί επέλεξα να περάσω τις γιορτές όσο πιο μοναχικά γινόταν. Σήμερα συνειδητοποίησα - πραγματικά όμως- ότι μεγάλωσα- τόσο ηλικιακά όσο και ψυχικά. Μεγάλωσα and i got nothing to show for it, όχι στον οποιοδήποτε, αλλά σε μένα. Κάτι να διασκεδάσω αυτή τη μελαγχολία, αυτή τη ενοχή που νιώθω μέσα μου. Μια ενοχή που πηγάζει από το πόσο ξεκάθαρα αντιλαμβάνομαι τα λάθη μου (ή τα μη σωστά μου) σε αυτή τη πορεία τεσσάρων, σχεδόν, δεκαετιών και το πόσο λίγα έκανα για να διεκδικήσω τα πολύ λίγα που χρειαζόταν η ψυχή μου για να χαμογελάσει. Πολύ λίγα. Σήμερα συνειδητοποίησα ότι μου  ομολόγησα τις αλήθειες που τόσα χρόνια μου έκρυβα.
Σήμερα κατάλαβα πόσα ταξίδια μου στέρησαν οι Ιθάκες. Υπήρξαν πολύ λίγες  Ιθάκες- τις αγάπησα και τις αγαπώ όλες . Ταξίδια όμως; Ταξίδια που απλά γινόντουσαν για να φτάσω στην Ιθάκη. Μοναχικές πεζοπορίες μολυσμένες από ενοχές και φοβίες. Πεζοπορίες μονοδιάστατες. Με φάρο την λάγνα επιθυμία για το στόχο και το μεγαλείο που θα μου φανέρωνε φτάνοντας, δεν μπορούσα να δω την ομορφιά της πορείας. Και η ώρα πέρασε.......

Baby, I've been waiting,
I've been waiting
Night and day
I didn't see the time,
I waited half my life away
There were lots of invitations
And I know you sent me some,
But I was waiting
For the miracle,
For the miracle to come
(L.Cohen- Waiting for the Miracle)

Σήμερα κατάλαβα ότι η αβάσταχτη μοναξιά της μοναξιάς μου δεν ήταν επιλογή θάρρους όπως με κορόιδευα τόσα χρόνια. Επιλογή δειλίας και φόβου ήτανε. Ασφάλεια εν τη ερήμω περιμένοντας ένα θαύμα.....και η ώρα πέρασε.....δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω σε τούτο τον τάφο.....αλλά όσο είμαι εδώ, βάλτε να πιούμε ....βάλτε να πιούμε λοιπόν...γιατί ain't no grave can hold my body down....