Καλή σου μέρα που ξυπνάς - (θες δεν θες)

Μίλησα για πολλά πράγματα μαζί σου.
Έφυγα χωρίς να θυμάμαι τίποτα.
Ούτε και εσύ, είμαι σίγουρος.
Είναι τόσο προφανείς οι λόγοι, τόσο προφανώς κρυμμένοι στις σκιές των άλλων. Γυμνές, περιφερόμενες σκιές, σκιές ποικίλων μεγεθών, σκίες αιώνια πιστές.

Εσύ γιατί δεν μου είσαι πιστή?
Τόσα σου έχω πει, πάντα σιωπηλή με άκουγες- ή έτσι νόμιζα.
Προσπάθησα να κάνω την ζωή σου ενδιαφέρουσα, χόντρυνα- μεγάλωσες, έχασα βάρος - μίκρανες, σε έριξα πάνω σε γυμνά κορμιά(ίδρωσες?), σε καυτά χαλίκια(κάηκες?), σε γάργαρα νερά (δροσίστικες?) σε....σε....σε....

Κουράστηκα.

Σχεδόν σάράντα χρόνια σε ξεναγώ.
Κουράστηκα.
Θέλω να αλλάξουμε ρόλους. Ίσως αν εγώ ακολουθήσω την δική σου ζωή, ίσως λέω, να αποκτήσει ενδιαφέρον, να αποκτήσει σκοπό- η ζωή μας- και των δύο.

Εξακολουθάς να σιωπάς.

Ξημέρωσε.
Είσαι έτοιμη?
Σήμερα - όπως και εχτές- θα σε πάω στο γραφείο.

Καλά να περάσεις.

Όλα από χέρι καμένα - the cypriot Version

Μουσική : Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Μοντάζ: Michael Οπτικό Υλικό: Από Διαδίκτυο "Κουλίας Bodybuilder" από foukou.blogspot "Όταν βουρώ πονώ τα αρτσιήδκια μου" - από CNCminustv.blogspot

The option

Η αποχή της εποχής πιασμένη στην απόχη...

Η απόλυτη εγκυρότητα του «είμαι» πιστοποιείται από την ανυπαρξία μου. Συνεπικουρείται από την αγνότητα της βρωμιάς μου και από την παρθενιά του ξεσκισμένου μου μυαλού. Αντέχω να μην αντιστέκομαι, αντιστέκομαι στις αντοχές μου και ελπίζω στην ελπίδα των υπολοίπων. Έχω αναπτύξει ένα δυσνόητο κώδικα επικοινωνίας τον οποίο όσο συνηθίζω τόσο πιο δυσνόητος γίνεται. Αντιπαρέρχομαι κάθε τι χαρούμενο και κάθε τι ήπιο. Κλέβω, μόλις ανδρωθεί, την ίδια την τιμιότητα μου και την ξεπουλώ στα παζάρια των ληστών για ένα τσουβάλι τίποτα. Δεν έχω ηθική, δεν έχω φραγμούς, δεν έχω πρέπει και μη, αλλά συνάμα, δεν είμαι παρά ένα δειλό ανθρωπάκι που φοβάται την ηθική, τους φραγμούς, τα πρέπει και τα μη. Αντιλαμβάνομαι την απουσία οποιασδήποτε αντίληψης για το γύρω μου και για το μέσα μου. Γράφω και μιλάω απλά για να γράφω και να μιλώ. Φλυαρώ λέγοντας πολλά τίποτα. Αφαιρώ διάσταση από τα πολυδιάστατα και γκρεμίζω τα ερείπια. Είμαι η απολυτότητα της πιθανότητας, η πολυπλοκότητα της απλοϊκότητας, η εκδίκηση του θύτη, ο μαρασμός του ξηραμένου. Έτυχα, και ζω όπως γεννήθηκα- τυχαία. Τυχαίος θα είναι και ο θάνατος μου. Δεν επέλεξα ποτέ και δεν επιλέγηκα ποτέ. Ότι έγινε έτυχε και ότι έτυχε δεν έγινε. Το μυαλό μου φεύγει προς όλες τις κατευθύνσεις. Γεννάει συνέχεια, προβληματισμούς, ανατροπές, μπερδέματα, σκέψεις- απίστευτα πράματα. Αδάμαστο- δηλώνω αδυναμία να το δαμάσω. Το έχω βαρεθεί τόσο αυτό, όσο και μένα. Απαντά σε πράγματα που δεν το ρώτησε κανένας. Γεννάει συνεχώς απαντήσεις … βαρέθηκα- θέλω τις ερωτήσεις. Ποιος είμαι, που πάω, τι κάνω, πως με λένε, πως ερωτεύεσαι – Ποιος ξέρει? Θα κάνω γκάλοπ. Θα ρωτήσω 1024 άτομα, από όλες τις ηλικίες λαμβάνοντας υπόψη το ειδικό στρωματοποιημένο δειγματολόγιο που θα αποτελείται από άτομα 18+ με περιθώριο στατιστικού λάθους 99%. Και τότε ίσως θα ξέρω...πως όλοι είστε λάθος....και εγώ είμαι απών.