..πες μου πως θα 'ρθείς πριν να σβήσουνε οι φάροι...

Στα Καλά Καθούμενα.
Χτες βράδυ σήκωσα τον ριζωμένο στον καναπέ κώλο μου και πήγα να πιω ένα καφέ στις 10 το βράδυ. Θα συναντούσα ένα φιλαράκι ο οποίος είχε ακυρώσει μια συναυλία που διοργάνωνε λόγω προβλήματος που προέκυψε στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού και ήταν  "ελεύθερος υπηρεσίας", ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.  Η συναυλία δεν θα γινόταν μεν στον αρχικό χώρο που επιλέχθηκε αλλά, με συνοπτικές διαδικασίες και χάρη στον Γιώργο Χατζηπιερή (Τεμπέλης Δράκος), οργανώθηκε  στη μικρή αίθουσα που διαθέτουν τα Καλά Καθούμενα.

Δύο Απόστολοι, ένας Ρίζος και ένας Καλτσάς.
Ένα μπάσο και μια κλασσική κιθάρα. Ούτε μικρόφωνα, ούτε μεγάφωνα ούτε τίποτα. Το μπάσο μόνο ενωμένο σε ένα μικρό ενισχυτή. Ακροατήριο 40-50 άτομα (και πολλά λέω).
Ομολογώ ότι τον μόνο Ρίζο που ήξερα μέχρι χτες ήταν τον κοντό. Τον δε Καλτσά τον ήξερα ως μπασίστα των Υπόγειων ρευμάτων.

Έχω διοργανώσει πολλές συναυλίες και έχω πάει σε ακόμη περισσότερες.
Χτες το βράδυ, οφείλω να παραδεχτώ ότι ήταν ίσως μία από τις καλύτερες συναυλίες που έτυχε να παραστώ.
Η απουσία των "ηλεκτρικών βοηθημάτων", το μικρό του χώρου, ο πολιτισμός του ακροατηρίου (δεν κάπνιζε κανένας μέσα, δεν μιλούσαν μεταξύ τους και πάνω από τον τραγουδιστή, συμμετείχαν στο πρόγραμμα) συνέθεσαν μια μυσταγωγία- όσο και αν ακούγεται υπερβολή.

Η μεν φωνή του Ρίζου έχει εκπληκτική χροιά για unplugged πρόγραμμα και η δε τέχνη του Καλτσά στο μπάσο είναι απαράμιλλη- μέχρι ανάποδα το γύρισε και το χρησιμοποιούσε σαν κρουστό. Η όλη εμπειρία ήταν σαν να ήμασταν σε ένα σπίτι μαζεμένοι και κάποιος ταλαντούχος φίλος να μας ταξίδευε με την μουσική του. Ακούσαμε τραγούδια των δύο καλλιτεχνών αλλά και Χατζηδάκι, Μικρούτσικο, Ξυλούρη, Αλκίνοο, Ζούδιαρη και άλλες εκπληκτικές και ατόφιες διασκευές.

 Το δε διάλειμμα για τσιγάρο και η συνάθροιση όλων των παρευρισκομένων στην στοά των Καλά Καθούμενων είχε κάτι από παλιό σινεμά όπου τα έργα είχαν διάλειμμα για να αγοράσουμε πασατέμπο και ΚΕΑΝ (ή Sport-Cola, ή Hi-Spot - Βλέπετε το σινεμά Απόλλων  (στο τουρκομαχαλλά της Λεμεσού) είχε περιορισμένες επιλογές). Πηγαδάκια, τσιγαράκι, ποτάκια...όμορφα.

Εκπληκτικό βράδυ. Πάντα με συγκινούσε το ταλέντο στους ανθρώπους και χτες το βράδυ ένιωσα αυτό το ταλέντο σαν αεράκι που πήρε λίγη από την σκόνη που έχει μαζευτεί απάνω μου όλο αυτό το καιρό.

Και ήταν όμορφα.



(μόλις έχω το βίντεο από χτες το βράδυ θα το ανεβάσω)