Παρτιτούρα

you need to hear

...too late...many years

not much sense, apart

unite, your heart

never thought enough of myself

sorry, too late to say

unite your heart

this christmas eve, i was rained in

i didn't realise, it was a dream

stopped pretending,

every little meaning in my life

accused wrongfully

is there somewhere....she? waiting

opposites atttract, every little meaning- guilty

nonsense in Autumn leaves,

never gonna find gravity

mountaintop loneliness, perfect fall

never known, all the love you can bear

nobody lives in this house

Φέτος δεν έκανα απολογισμό χρονιάς. Με συλλαμβάνω να ολοκληρώνω ένα απολογισμό ζωής που ενδόμυχα ξεκίνησα εδώ και πολύ καιρό. Άρχισα να καταλαβαίνω  από που πήγαζε όλη αυτή η μελαγχολική διάθεση που ξεκίνησε τις γιορτές - εντονότερη από κάθε άλλη φορά- και συνεχίζει ακάθεκτη. Σήμερα κατάλαβα γιατί επέλεξα να περάσω τις γιορτές όσο πιο μοναχικά γινόταν. Σήμερα συνειδητοποίησα - πραγματικά όμως- ότι μεγάλωσα- τόσο ηλικιακά όσο και ψυχικά. Μεγάλωσα and i got nothing to show for it, όχι στον οποιοδήποτε, αλλά σε μένα. Κάτι να διασκεδάσω αυτή τη μελαγχολία, αυτή τη ενοχή που νιώθω μέσα μου. Μια ενοχή που πηγάζει από το πόσο ξεκάθαρα αντιλαμβάνομαι τα λάθη μου (ή τα μη σωστά μου) σε αυτή τη πορεία τεσσάρων, σχεδόν, δεκαετιών και το πόσο λίγα έκανα για να διεκδικήσω τα πολύ λίγα που χρειαζόταν η ψυχή μου για να χαμογελάσει. Πολύ λίγα. Σήμερα συνειδητοποίησα ότι μου  ομολόγησα τις αλήθειες που τόσα χρόνια μου έκρυβα.

Σήμερα κατάλαβα πόσα ταξίδια μου στέρησαν οι Ιθάκες. Υπήρξαν πολύ λίγες  Ιθάκες- τις αγάπησα και τις αγαπώ όλες . Ταξίδια όμως; Ταξίδια που απλά γινόντουσαν για να φτάσω στην Ιθάκη. Μοναχικές πεζοπορίες μολυσμένες από ενοχές και φοβίες. Πεζοπορίες μονοδιάστατες. Με φάρο την λάγνα επιθυμία για το στόχο και το μεγαλείο που θα μου φανέρωνε φτάνοντας, δεν μπορούσα να δω την ομορφιά της πορείας. Και η ώρα πέρασε.......

Baby, I've been waiting,
I've been waiting
Night and day
I didn't see the time,
I waited half my life away
There were lots of invitations
And I know you sent me some,
But I was waiting
For the miracle,
For the miracle to come

(L.Cohen- Waiting for the Miracle)

Σήμερα κατάλαβα ότι η αβάσταχτη μοναξιά της μοναξιάς μου δεν ήταν επιλογή θάρρους όπως με κορόιδευα τόσα χρόνια. Επιλογή δειλίας και φόβου ήτανε. Ασφάλεια εν τη ερήμω περιμένοντας ένα θαύμα.....και η ώρα πέρασε.....δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω σε τούτο τον τάφο.....αλλά όσο είμαι εδώ, βάλτε να πιούμε ....βάλτε να πιούμε λοιπόν...γιατί ain't no grave can hold my body down....