άτιτλο-ατέρμονο-ακατανόητο--> ξεκάθαρο

κάθομαι εκεί που πείστηκε ο καιρός να περιμένει,
εκεί που τα χρώματα ερεθίζουν κρυστάλλινα ασήμια σε ασπρόμαυρο χαρτί,
μετρώ τα αντίο του φευγιού που λιμνάζουν σε ταγάρι,
και εκλιπαρώντας τα όνειρα χαζεύω μισεμούς...

παρέα μου ατίθασες μικρές, αζευγάρωτες σκιές
--αληθοφάνειες οικτρές ενός στραβού πανόπτη---
σε φάλαγγα λοξή μαυλίζουν νιότες, σάρκες και ψυχές,βάλλοντας λίθους -αναμάρτητοι- στον φέροντα χαμπάρι..

οπλουργός

είμαι σαν επαναληπτική καραμπίνα,
χωμένη στο στόμα μου,
οπλίζω, πυροβολώ, οπλίζω, πυροβολώ,
κάθε μέρα με σκοτώνω,
φορά πίσω από φορά πίσω από φορά πίσω από φορά πίσω από φορά.....
και εγώ ;
επιμένω να παραμένω αναπνέουσα οντότητα,
ζωντανός ; ...γι' αυτό δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος

11/12