είμαι σαν επαναληπτική καραμπίνα,
χωμένη στο στόμα μου,
οπλίζω, πυροβολώ, οπλίζω, πυροβολώ,
κάθε μέρα με σκοτώνω,
φορά πίσω από φορά πίσω από φορά πίσω από φορά πίσω από φορά.....
και εγώ ;
επιμένω να παραμένω αναπνέουσα οντότητα,
ζωντανός ; ...γι' αυτό δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος
11/12
2 σχόλια:
Δεν αρκούν οι σφαίρες από τους γύρω μας; Λέω τις δικές μας να τις κρατάμε για περίπτωση "πολέμου".
Το μόνο προσωπικό, δικό μας δεδομένο πέρα από τη γέννηση μας είναι ο φυσικός θάνατος μας... όλα τα άλλα είναι κατασκευάσματα, ας παραμείνουμε αναπνέουσες οντότητες, είναι δικαίωμά μας.
enjoy the journey avoid the tripping & :)))))
Raindrops
you... i like :) lol kali synexeia
Δημοσίευση σχολίου