dog bites god part II

 Part 1

 Continued -

“Let me tell you… I know where you are coming from… you know…but you just can’t quite explain the certainty of this knowledge…and you shut down…on all levels… hence the boredom..hence the loneliness…”

"Ναι.. νομίζω το έπιασες το νόημα. Είναι εκεί, μέσα μου... η γνώση για κάτι ...άγνωστο...νεφελώδες...κάτι τέλος πάντων που φαντάζει μεγαλειώδες, μνημειώδες αλλά και πάλι όχι.. Ίσως δεν είναι παρά μια  μηδαμινότητα, μια τόση δα μελανή οπή του σύμπαντος.."

"Χα χα.. Μελανή Οπή? Αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος μιας Μελανής οπής? Την πυκνότητα και το ειδικό βάρος....και την δύναμη αυτού του λιλιπούτειου αστρικού πτώματος? Τα βάραθρα, οι δίνες των συμπάντων..."

"Αντιλαμβάνομαι... Χα, αντιλαμβάνομαι? Αρχίδια αντιλαμβάνομαι αλλά νομίζω συνεννοηθήκαμε.."

"Ναι. Συνεννοηθήκαμε. Αυτό το αστείρευτο πάθος που έχεις, μάλλον αυτή η αστείρευτη πάθηση που έχεις.. να απορροφάς και να συγκρατείς τα πάντα που σε περιβάλλουν...να τα θεωρείς προσωπικά.. να σε πειράζουν, να σε χαλάν, να σε φτιάχνουν, να σε εξιτάρουν...  Αυτό το πράμα είναι κάπως...  είσαι μια ανθρώπινη μελανή οπή.. με τη αντίστοιχη πυκνότητα και βάρος... πως να σε ανεχτεί ο άλλος... πως η τρισδιάστατη σου φύση, εσύ ο ίδιος... πως να ανεχτείς το πολυδιάστατο αυτό μπέρδεμα που καλά καλά δεν καταλαβαίνεις. Δεν καταλαβαίνεις αλλά συνειδητοποιείς την ύπαρξη του, νιώθεις το πόσο πραγματικό είναι και συνάμα το θεωρείς ανύπαρκτο...  Και εξ' ου η μοναξιά.. Κουράζεις και σε κουράζεις.. Βαριέσαι και είσαι βαρετός.... Στα ξανάπα. "

"Βρε συ θεέ... πφφφ.. άκου θεέ.. Πως σε λένε ρε άνθρωπε?"

"Με λένε θεό. Άλλωστε τι είναι σε ένα όνομα. Τι αλλάζει στο τέλος της ημέρας...?"

"Όπως αγαπάς. Τι έλεγα? Α... βρε συ θεέ... για πες... "

"Μια ωραία πεταλούδα...μια ωραία πεταλούδα...λα λα λα"

"Χα χα.. Αν μη τι άλλο έχεις χιούμορ... Δεν είσαι αυτός ο μούργος εκδικητής των αιθέρων που παρουσιάζουν οι χριστιανοί ανά την υφήλιο...  Με το "για πες" δεν εννοούσα να μου βγάλεις τα νεανικά σου απωθημένα.. Εννοούσα να μου πεις για σένα.."

"Τι να σου πω ρε φίλε για μένα?... Αν έχω γκόμενα, ποια ομάδα υποστηρίζω και τοιαύτα..?"

"Για θεός είσαι και πολύ ξανθός... Ρε συ άνθρωπε ...Ρε συ τύπε μάλλον..Συ δεν μου είπες ότι βαρέθηκες...και ήρθες εδώ να τα πούμε γιατί  είμαι εξίσου βαριεστημένος? Άρα τι είναι αυτό που σε κούρασε..που σου επέφερε την ανοία?"

"Χμμμμ... Ξέρεις όταν καμιά φορά  πάω δυο βήματα πιο πίσω και κοιτάξω από τα έξω προς τα μέσα αρχίζω να βλέπω κάποια πράματα από μια οπτική γωνία που τους προσδίδει μια εντελώς διαφορετική από την αντιληπτή δυναμική. Το στατικό του πλέγματος αυτού διαβρώνεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με το σημείο παρατήρησης... Και οι συνδυασμοί είναι άπειροι... κυριολεκτικά άπειροι.. "

"Μα αυτό που λες δεν στέκει στη λογική. Το πράγμα είναι πράγμα, υπάρχει ή δεν υπάρχει είναι ασήμαντο. Από την στιγμή που η αντίληψη του καθένα το διαπιστώνει στον περιβάλλοντα του χώρο..του προσδίδει διαδραστικότητα, του κληροδοτεί μιας κάποιας μορφής ύπαρξη. Και η ύπαρξη αυτή είναι το όλο του προσδιορισμένου ως αντιληπτού και παρόν. Από όποια οπτική γωνία το κοιτάξεις δεν αλλάζει κάτι που να το αφορά. Μπορεί να αλλάζει ο τρόπος που φωτίζεται, η προοπτική του...αλλά επί της ουσίας και επί της σημασίας δεν αλλάζει κάτι στο πράγμα, στο αντικείμενο."

"Ναι αυτό συμβαίνει...αλλά........"

"...Ναι ....Συμβαίνει στο τρισδιάστατο της δικής μου αντίληψής.. Εσύ έχεις μιλήσει για πολλές διαστάσεις, πολλές πυκνότητες... και αν το δω από αυτή τη σκοπιά ίσως να είναι πιο εύκολο να αντιληφθώ την υποβολή που κάνεις περί παραμόρφωσης της μάζας των πραγμάτων με μόνη μεταβλητή παράμετρο την οπτική γωνία. Αλλά από την άλλη για ποια μάζα μιλάμε.?. Για την εκ ατόμων αποτελούμενη από 99.9999% και πλέον κενό, απαρτιζόμενη μάζα?  Πως παραμορφώνεις το κενό? Μήπως εννοείς την αντίληψη παραμόρφωσης της αντιλαμβανόμενης ως μάζα πράγματος/ αντικειμένου? Εάν  η παραδεκτή επαλληλότητα των ατόμων εξαφανίζεται με την εισαγωγή ενός οποιουδήποτε παρατηρητή τότε αρχίζω να μπορώ να αντιληφθώ αυτό που λες... Το υπαρκτό δεν είναι παρά μια συστοιχία αντιλήψεων  που στο τέλος της ημέρας κανένας δεν μπορεί με σιγουριά να προσδιορίσει αν αυτό που αντιλαμβάνεται όπως το αντιλαμβάνεται είναι αυτό και το ίδιο με του διπλανού ή του πάρα δίπλα..."

"Ακριβώς.."

"Τι ακριβώς ρε μεγάλε... ?"

"Ακριβώς αυτό που είπες.."

"Αυτό που είπα δεν ήταν παρά ένα μπερδεμένο ερώτημα... Τι ακριβώς?"

"Αν αφαιρέσεις τα ερωτηματικά τότε είναι ένα απαντημένο ερώτημα. Δεν υπάρχει υπαρκτό και ανύπαρκτο.. δεν υπάρχει παρά μια αντίληψη..μια αντίληψη εκκρεμούσα και συνεχώς μεταβαλλόμενη.. ένα μακρύ και συνάμα βραχύ κύκλωμα ...που ενεργοποιείται και απενεργοποιείται από εγκεφάλους σε λεκάνες ζωοδόχου υγρού.... Ο ανθρώπινος νους, αυτό που λέτε εσείς ο ανθρώπινος νους είναι η μοναδική αυτόφωτη και συνάμα αυτοπεριοριστική δύναμη που κυβερνάει τα πάντα... Είναι το υπέργειο και μοναδικά υπέροχο κλειδί του παραδείσου και συνάμα το υπόγειο και σκοτεινό βάραθρο της κόλασης... Όλα αυτά που σου λέω υπόκεινται στην έγκριση αυτού του μοναδικού δημιουργήματος... που δεν έπλασε κανένας θεός....που έπλασε όμως πολλούς θεούς.. Είναι μια υπερδύναμη που δόθηκε για φιλοξενία στα σώματα σας...και εσείς το φοβηθήκατε.... Το σώμα, αυτό που αντιλαμβάνεστε ως σώμα, δεν μπόρεσε να σταθεί επάξια στην ορμή αυτού του δώρου...και φοβήθηκε και άρχισε να το περιορίζει... Το υποχρέωσε στο να κατασκευάσει θεούς, παραδείσους, κολάσεις μα πάνω από όλα.....το μύησε στην μεγαλύτερη κατάρα που δέρνει το είδος σας...τον Φόβο... Ο φόβος για τον οποίο δημιουργήθηκαν, λεγόμενες, σχολές σκέψεις, ψυχαναλύσεις, ψυχοθεραπείες..έγιναν πόλεμοι...αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο μεγαλύτερο και εγκληματικότερο αποτέλεσμα της "εφεύρεσης" του φόβου ....  ότι για χάρη του δεν ερωτεύτηκαν άνθρωποι... Πρόσεξε, μιλάω με όρους ανθρώπινης αντίληψης πάντα χωρίς να μπαίνω σε αυτά που συζητήσαμε πιο πάνω... Είπαμε η διαδραστικότητα με ένα έστω νοερό περιβάλλον προσδίδει στο περιβάλλον  μια αντιληπτή ύπαρξη, και είναι όσο αληθινό όσο η αλήθεια.... Κοπρέντε.?" 

"Si. Coprente amigo... Ας κάνουμε λίγο rewind όμως.. Τι βαρέθηκες ακριβώς? "

"Έχεις την εντύπωση ότι η οποιαδήποτε βαθύτερη αντίληψη αναιρεί άλλες πιο αρχέγονες? Η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος... πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν?"

"Υπάρχουν...?"

"Στο άπειρο της ενεργειακής σου σύστασης όχι... Στο συστημικό σου παρόν όμως? "

"Ποιο παρόν...? Για ποια χρονική διάρθρωση μου λες? Υπάρχει μερίδα χωροχρόνου που μπορεί να χαρακτηριστεί ως παρόν?"

"Πως δεν υπάρχει... Δεν είπαμε τα περί αντίληψης? Το πως αντιλαμβάνεσαι κάτι είναι  γενεσιουργικός παράγοντας που προσδίδει χαρακτήρα και υφή. Σκέψου ένα δωμάτιο εικονικής πραγματικότητας όπου τα περιβάλλοντα τον χωροχρόνο τα αντιλαμβάνεσαι ως υπαρκτά και μπορείς να τα χειριστείς, να τα μυρίσεις, να..να ...να... Έτσι και το παρόν σου..Αυτά που ένιωσες στο ταξίδι σου μέχρι εδώ, σε αυτό το μπαρ, σε αυτόν τον καφέ... Η χαρά, η λύπη, το γέλιο, το κλάμα...ο έρωτας..."

"Ο έρωτας...  Ο έρωτας.."

"Νοβοκαΐνη της ψυχής... "

"Είναι όντως? Λάθος κάνεις... θα πιεις καφέ?" 


"Ναι..παράγγειλε μου ....ένα καφέ."


"Έτσι λοιπόν. Αυτός είναι ο έρωτας για σένα...?"


"Για μένα ναι. Εσύ τον έχεις ζήσει? Τον ξέρεις ως κάτι άλλο? "


"Έχεις ακούσει για  την θεωρεία των κβαντικών διακυμάνσεων που δημιουργούν ρήγματα στην πραγματικότητα δημιουργώντας ένα πολυσύμπαν με παράλληλα σύμπαντα που εμπεριέχουν κάθε κβαντική πιθανότητα? Ναι ε? Λοιπόν πιστεύω ότι σε όλα τα υπόλοιπα σύμπαντα που υπάρχω- πες το όπως θες- έχω ερωτευτεί... Αν αναλογιστώ επιλογές που δεν έκανα και τη στιγμή που δεν τις έκανα, σε παραλληλότητα έγιναν..τότε...ναι... Αυτό το αρχέγονο συναίσθημα που μουδιάζει και συνάμα αναζωογονεί το είναι μου....it's been a long time coming....to this here universe"


"..and it finally broke?"


"remains to be seen my friend...remains to be seen.... κόντρα στον ίδιο μου τον εαυτό οφείλω να παραδεχτώ... ναι το παραδέχομαι... i think i am ready for what ever might come my way... whether it walks in, runs me over or simply stumbles in my life... "


"Και το "ωραία η μοναξιά" που έλεγες μέχρι τώρα...?"


"Διαβασμένο σε βρίσκω.... Ωραία δεν λέω... Μεγάλωσα και κουράστηκα πια... Εδώ εσύ είσαι θεός- έτσι λες τουλάχιστον και όποιος θέλει πιστεύει- και κουράστηκες... και βαρέθηκες... Κουράστηκα, βαρέθηκα και λέω να την κάνω σιγά σιγά... υπομονή και επιμονή...φτάνει να νοιώθω ότι είμαι ευπρόσδεκτος.... "


"Μαλάκωσες και εσύ. Σου εύχομαι να το βρεις αυτό που ψάχνεις..."


"Να χαρώ εγώ καλοσύνες... χα χα ..Σε λίγο θα πιάσουμε και χέρια και θα βγούμε στους δρόμους να τραγουδήσουμε το "We are the world..." χα χα.."

 To be continued....