Nothing to write... I just started writing to see where it's gonna take me...
Supercalifragilisticexpialidocious- and that's from memory - not copy/paste-
Damn i remember things that don't even remember themselves... I possess a shitload of useless info... WTF.. how come i don't remember basic info and i remember all the rest..
Anyways.
Work has been bad... a lot of pressure, a lot of simultaneous bull runs- and one can only dodge so fuckin' many. In anyone's rationale I am bound to get run over and then "black snake that ate them all". Won't happen.. All in all it ain't nothing but trivialities. What needs to be done always gets done in the end despite my stressing out. Strangely enough i have never succumbed to that kind of pressure. And oddly enough, i am stress and anxioussness personified.
What else?... this ain't working.... Ohhh i have put my i-pod music in order... that was huge... I put my house in order- even huge-r.... All that's left is my life... to be ordered - I could start by actively seeking order or by immersing into even more chaotic situations trying to validate the motto -though absolute chaos comes perfect order... or i could simply start simplifying the complexities that i engage and submerge myself in. Hooraahhh.
I am rediscovering my love for Pink Floyd- reassessing their music, their poetry and i find myself- all theese years later- to still be in awe. I am thinking tattoos...Pink Floyd Lyrics as tattoos --- "the child is grown, the dream is gone----".. Hmmm then again....overstating something maybe.. naaaahhh ..when it has ripened...it will be done....on earth as it is on ....that other place you supposedly go when you dearly depart...
I am conjoining lyrics and verses of various songs, of various poems in various languages and i am scripting and weaving a manifestation of my silent self- of my inner voice of the voiceless... και σιγοψυθιρίζει....
"άκουσε, δεν βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη, μα σαν είναι ώρα γνέψε μας, δεν σου ζητάμε χάρη...βάλτε να πιούμε" (Κ. Καρθαίος)
αλλά μον' αποκρίνεσαι ...."I am the way into the city of woe - I am the way to a forsaken people" (Dante Alighieri)
και εγώ σου λέω...."Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδώ τα άλλα που πέρασαν- Εάν είναι αλήθεια" (Ελύτης)
και "I am good at love, i am good at hate- it's in between i freeze.." (Cohen)
και στο τέλος της ημέρας όλα έγιναν "..για ένα πουκάμισο αδειανό - por una tunica vacia" (Σεφέρης)
και εμείς αναρωτιούμασταν "..και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τους βάρβαρους " (Καβάφης)
και παράμένω "Ιδιαζώντος ευφυής...... και ιδιαζώντος μόνος "- (Ε.Ράντου)
και "θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής" (Καββαδίας)
because " ...i have become comfortably numb....." (floyd)
...και άλλα τόσα και άλλα πιο πολλά από τα τόσα.....
Μου αρέσει αυτός ο ασυνάρτητος αχταρμάς σκέψεων, λέξεων και φράσεων... άλλωστε πάντα έτσι έγραφα (επιδιώκοντας φυσικά το αντίθετο - να υπάρχει δηλαδή μια ροή και ένας συνειρμός αλλά δεν βαριέσαι- ποτέ δεν κατάφερα να το πετύχω αυτό).. . Έτσι είναι πιο "εγώ". Έτσι και αλλειώς incomprehensible ήμουν and ακαταλαβίστικος i will remain. Όπως έγραψα και πιο παλιά, αν εσύ με καταλαβαίνεις...να πας σε ένα γιατρό να σε δει... :) και μετά έλα να σε γνωρίσω γιατί πολύ θα γούσταρα... Πάντως it's been recorded in history. There has been one that understood it all...μα ΌΛΑ... it's already been almost 12 years since... Wow..talk about time gone by...gone bye bye actually... The thing is that once you've been, you can never seize to have been...and you can never seize to always be, in your own special little corner of my soul :) no matter who you are or what your name is...feelings once felt have a way of " freezing" in time and remain always true... they don't change...ever.. they might be replaced by new feelings, totally different or even opposite that could be so strong as to overshadow the previous set of feelings... but they cannot annihilate them...as when they were felt...they were as true as the biggest lie...Anyhow enough with the philosophical mumbo-jumbo...
Back to planet three... σήμερα άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί στη δουλειά..it got hectic and i needed it...a couple of glasses later and i was back riding that bull leading his pack on a crazy run as if i were in Pamplona... Did not fall....
And what's with the smile...it makes people wonder what the heck is wrong with me....
Πείνασα, πάω να μαγειρέψω καμιά γκουρμεδιά...
5 σχόλια:
=)
:) right back at u
προσφατα ανοιξαμε μπουκαλι στη σχολη...
i think i feel you.
Ούτε εγώ είμαι σίγουρος.
Θα έχει φαγοπότι και φως όλο το χρόνο,
θα βγάζουν λόγο και οι μουγκοί γιατί οι κουφοί μιλούσαν μόνο.
Θα επιτραπεί ο έρως όπως τον θέλει ο καθείς,
θα παντρευτούν και οι καλόγεροί μας μα κατόπιν δοκιμής.
@μις πσαροκοκαλο ...κάποτε είναι αναγκαίο και ..περισσότερο χρήσιμο από ότι φανταζόμαστε..:)
@ strovoliotis-> θα έχουμε αρκετό χρόνο και φως για όλο το φαγοπότι?
όταν έβγαζαν λόγο οι κουφοί, οι μουγκοί έκαναν ερωτήσεις?
ο Έρως επιτρέπει στον καθένα να είναι όπως θέλει?
θα επιτρέπετε η δοκιμή των καλογερων από κακόγερους και θα τους παντρεύει ο πανπονηρότατος νέας ιουστιανής?
Δημοσίευση σχολίου