sha la la la la la

End of the year...
looking back, looking forward...
just looking seems good enough right now.
momentarily lowering the shields....
whether you are still around fighting this curse
whether you are resting in peace,
this one is for you...
thank you for being my little peek into happiness



and if you are gone... i hope that it is as soothing as you described to me the first time you died...
:)  i remember your words.... "and suddenly the excruciating pain was back and ...so was life..."


Au revoir!

όρνιθα

δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
στα χιόνια ναυάγησε το ξόρκι που θα το νικούσε,
αντάμωσε τις όρνιθες και μαζί τους βούτηξε στο καυτερό νερό.
και το φάγαμε- μαζί με τις όρνιθες.


δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
οι επικήδειοι έχουν ήδη γραφτεί και να, φτάνουν οι αχθοφόροι με τα στεφάνια,
η μπογιά ξύστηκε από τα σίδερα και η όξινη βροχή αναπαλαίωσε την σκουριά.
και εμείς την ρίχναμε στις όρνιθες αντί λεμόνι..


δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
σταυρώσαμε θεούς κι' ανθρώπους και τους κρεμάσαμε στα μπρελόκ του χρόνου,
η κόλαση μετακόμισε στα σωθικά της φάλαινας και ο Ιωνάς εκδιώχθηκε ατάκτως.
και εμείς τρώγαμε όρνιθες στη ζεστασιά του κήτους.


και να που φτάνει ο Ερμής και έχει την τρίαινα του Ποσειδώνα


Στέρεψε είπε το κακό, δεν έχει παραπέρα


στην πατρίδα του οι στέρνες πλημμύρισαν  με το αίμα των μυρμηγκιών,
οι νυχτερίδες λιμοκτονούσαν στα ζαχαροπλαστεία ανίκανες να αγαπηθούν από το φως,
τα μούλικα ανέβηκαν στα κατάρτια και ρίχνανε πετονιές να πιάσουν γλάρους
και ο χάρος προκηρύχτηκε κλινικά ζωντανός.
και εμείς......
είχαμε φάει τις τρούφες....
μαζί με τις όρνιθες
που ψήναμε ......
σουβλισμένες......
στη τρίαινα...
του Ποσειδώνα.

Happy merry jolly ........whatever!!

I used to have a great relationship with business establishments serving alcoholic beverages for consumption on premises.

I used to have  a great relationship with bars.

I've spent a great many hours on bar stools, sipping rocky scotches accompanied by chilled tequila shots. Mr Chivas Regal and Senor Cuervo were two of my best friends and we all got along fine. Later on I started including a smooth, single malt scotch, straight up, as sign off for the night. 

Bartenders were my friends and I was their friend. Salute to you Africa. Groet Afrikaanse!! Easy going customer, knew my drinks, tipped well, got served well, never bothered anybody no matter how much alcohol Ι devoured -yes devoured.

I met most of my friends in bars. Alcohol is one unmistakable motherfucker of a character judge. It brings out who you really are. No matter how well you hide yourself, a few drinks later you will be all that you are. I never bought the "he was drunk so he had no control over what he was doing" excuse. Bullshit. I've had liters upon liters upon liters of booze. I never once, never behaved like an asshole. And that's how I chose and was chosen in a small circle of friends. We could drink ourselves into oblivion but we were always gentlemen in regards to our immediate environment. These friendships still hold even if we live in different countries and all went our separate ways.

These people, these few friends....these bars were my Christmases, my Easters , my Thanksgivings. A simple cheers would do. No fuzzy festivities, no empty smiles and meaningless jolliness. The so called unconditional happiness was not part of our world. There was no free grazing love in our pastures and we did not care for the old fat fart in red.

And yet, in our own unconventional way, we lived and breathed the spirit of the time. A time of putting into perspective things gone by and things to come. A time of renewing our respect for things respectful towards us and a time for rejuvenating our will and stamina to go forth and give it our all with one sole purpose ...Survival. That is what it was, Survival. The best years of our lives were harsh years of trying to survive in a country offering all opportunities to those willing to take them but at the same time so unforgiving. To the ears of most it sounds like an exaggeration, but those who know....know. Harsh times. Funny, I remember taking some exams in Cyprus and paying around six us dollars to have the results sent directly to my school. Well they weren't sent, so the examining board send me a refund check for six dollars. I remember when i was leaving for the States for the first time, i showed the check to a cousin of mine at the airport and he said "Man when you feel the need to cash this check..then it's time to pack your shit and head back home." Harsh times i tell you. I cannot begin to describe what a feast i had with those six dollars. And i did not pack my bags and i certainly did not head back.  All in all, harsh times or not, i would not change those years for the world. Good times. Christmassy times.

I used to have a great relationship with bars.

I miss that.

Happy holidays everyone!

εδώ

και με τα πολλά - πολλά φτάσαμε εδώ.
εδώ, που τα όλα είναι λίγο πιο λίγα απ' τα λίγα.
εδώ, που οι αντάρτες είναι τσιράκια στους ασφαλίτες
και που το βυζαγμένο γάλα- γλυφό,
σαπίζει σαν την σκουριά που διαδηλώνει στο καρνάγιο.

φτάσαμε εδώ...
στο πέραμα της νιότης και στο περίσσιο του τίποτα.
εδώ, που ο θάνατος κληρώνει παξιμάδια άνυδρης ζωής
και που ο έρωτας μετριέται με σελίνια.
εδώ, που η επανάσταση ματαιώθηκε- ατάκτως,
σαν άδειασε, στο τρίτο χέρι, η μπαταρία..

και εσύ;
εσύ κοιτάς την αιμορραγία στα σκέλια και ρωτάς,
ποιας γενιάς θυσία πνόησε του Αίολου τ' ασκέρι..
ποιας Ιφιγένειας ράτσα αλώθηκε στο σμίξιμο νερού, άμμου και αέρα...;

για  να μας φέρει...ως εδώ...

......... ως εδώ....που ήμασταν....πάντα

Γνώρισα

Γνώρισα τον άνθρωπο που ονειρεύτηκε....τα όνειρα του.

Κρατούσε μια φαλτσέτα με σκουριασμένη λεπίδα

και άοκνα χάραζε στο σώμα της, το μέλλον του παρελθόντος του.

Δεν μάτωνε, δεν ίδρωνε, δεν ανάπνεε...αυτή.

"ήταν κιόλας νεκρή; "

Μα δεν μπορεί...αυτή είναι τελευταία...αυτή μετά από όλα....

Γνώρισα τον άνθρωπο που κοιμήθηκε στον ύπνο του.

χαράκωνε "ένα ίσκιο σαν να ήταν πλάσμα ατόφιο",*

και αόκνα την ονειρευόταν, να τον ονειρεύεται 

στο παρελθόν του μέλλοντος του

Μάτωνε, ίδρωνε, ανάπνεε....αυτός

"ήταν ζωντανός;"

.......μα "αφού δεν έχει πεθάνει ο ένας για τον άλλο....ήτανε κιόλας νεκροί...."**

*-Γ.Σεφέρης- Ελένη
**Τ.Λειβαδίτης- Συγχώρα με αγάπη μου

Θάνος Ανεστόπουλος @ Neverland

Απλά ένα υπέροχο βράδυ με υπέροχες μουσικές από τα παλιά...μα και από τα νέα....



Το βίντεο είναι από εμφάνιση στο "Δίπλα Στο Ποτάμι" την Παρασκευή 9 Απριλίου 2010.

Άτιτλο

Άπλετο και χυμένο σαν σπέρμα κουφού κύκλωπα έφτασε στο τέρμα . 

Το φως.

Χωρίς αποσκευές, χωρίς λήθες, χωρίς μνήμες,χωρίς χασίσι.

Οι όρκοι αρνήθηκαν να εκπληρωθούν και το ταξίδι δεν ταξίδεψε ποτέ...

.....και εσύ μου απαντάς απο ευγένεια και μόνο !!


.

where to from here

Ρώτα.
αν απ' εδώ πάνε για το πουθενά.
Μα απ' εδώ πάνε για κάπου.
Ρώτα.


Hey you,
don't need to argue today,
it's about time we lay them to rest,
fill up the duffel bag and let memories suffice.

don't need to argue today,
it's about time we went on our way,
alone as we came,
remembered as we leave.

walk with me, this one last time
only to the door
don't need to argue today
there's food in the fridge.




Ρώτησες;
απ' εδώ πάμε για το πουθενά;
Μα απ' εδώ πάμε για κάπου.
Ρώτησες;