όρνιθα

δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
στα χιόνια ναυάγησε το ξόρκι που θα το νικούσε,
αντάμωσε τις όρνιθες και μαζί τους βούτηξε στο καυτερό νερό.
και το φάγαμε- μαζί με τις όρνιθες.


δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
οι επικήδειοι έχουν ήδη γραφτεί και να, φτάνουν οι αχθοφόροι με τα στεφάνια,
η μπογιά ξύστηκε από τα σίδερα και η όξινη βροχή αναπαλαίωσε την σκουριά.
και εμείς την ρίχναμε στις όρνιθες αντί λεμόνι..


δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
σταυρώσαμε θεούς κι' ανθρώπους και τους κρεμάσαμε στα μπρελόκ του χρόνου,
η κόλαση μετακόμισε στα σωθικά της φάλαινας και ο Ιωνάς εκδιώχθηκε ατάκτως.
και εμείς τρώγαμε όρνιθες στη ζεστασιά του κήτους.


και να που φτάνει ο Ερμής και έχει την τρίαινα του Ποσειδώνα


Στέρεψε είπε το κακό, δεν έχει παραπέρα


στην πατρίδα του οι στέρνες πλημμύρισαν  με το αίμα των μυρμηγκιών,
οι νυχτερίδες λιμοκτονούσαν στα ζαχαροπλαστεία ανίκανες να αγαπηθούν από το φως,
τα μούλικα ανέβηκαν στα κατάρτια και ρίχνανε πετονιές να πιάσουν γλάρους
και ο χάρος προκηρύχτηκε κλινικά ζωντανός.
και εμείς......
είχαμε φάει τις τρούφες....
μαζί με τις όρνιθες
που ψήναμε ......
σουβλισμένες......
στη τρίαινα...
του Ποσειδώνα.