.....

Τελικά η ζωή, καμιά φορά, έσιει πολλύν χιούμορ.  Τζιαμέ που έσιεις την ησυχίαν σου, τζαι αρκεύκεις να αποδέχεσε την μοναξιάν σου, έρκεται τζαι ποκκουππίζει τα ούλλα.  Τζαι αρκεύκεις τζαι θωρείς ομορφκιές, τζαι ωραία πράματα, σιέρεσε εύκολα τζαι με το παραμικρό τζαι αρκεύκεις να διερωτάσε "ρε μα εν δυνατόν?" . Εν δυνατόν.... απλά όϊ για σέναν... Για κάποιον άλλον κάπου αλλού.

Έσιει χιούμορ η ζωή. Φέρνει στην στράταν σου ένα πλάσμα που εν έσιει λάθος πάνω του. Που όποιαν άποψη το δεις, εν έσιει λάθος.... ή τουλάχιστον έτσι ενόμιζες... Άμα φτάσεις τζαι σε μιαν ηλικίαν όσον να ένει κάπου σταματάς να εθελοτυφλείς... τζαι ύστερα που λλίον βλέπεις τζαι τα καλά τζαι τα κακά... τζαι σε κάποιαν φάση ζυάζεις..τζαι είτε φεύκεις, είτε μηνίσκεις... όπως τζαι να έσιει ...τζίνο που νιώθεις όμως, εν αλλάσσει ποττέ.. μα ποττέ....

Έσιει πολλύν χιούμορ τελικά η ζωή....