Πάντα ήμουν άδρωπος εσσωστρεφής. Ότι τζαι να με ενόχλαν έκρυφα μες τα πετσιά μου τζαι εκαρτέρουν να περάσει. Πάντα επέρναν. Κάποτε ανώδυνα, καποτε κάμνωντας μιαν βαθκιάν χαρατζιάν πάνω μου. Μετά ανακαλύψα την πένναν τζαι το δευτέριν. Η εσσωστρέφεια μου αυτοκτόνησε. Έγραφα τα ούλλα. Καλά, κακά, ίσια τζαι αξινόστροφα. Εν μου έκρυψα ποττέ τίποτε, γιατί πάντα έγραφα για λλόου μου. Αλλοί εκαταφέραν τζαι δώκαν μιαν θεραπευτικήν ιδιότητα στο γράψιμο τους- εγιώ όϊ. Εγιώ απλά καθρεφτίζω την στιγμή. Λαλώ τα τζαι φέυκουν που πάνω μου, αποθηκεύονται.
Τζαι μέτα ήβρα το μπλογκ. Γράφω τα τζιαμέ. Βολεύκει με γιατί τωρά τελευτάια εσαντάνωσα παραπάνω την ζωή μου. Εν κυκλοφορώ πολλά πιον. Εν κράτω δεφτέριν τζαι πένναν. Εγίνηκα πιο κυνικός αλλά παραδόξως τζαι πιο ρομαντικός. Εστοίβασα μέσα μου πολλές ομορφκιές μα τζαι πολλές ασιήμιες. Τες ασιήμιες βκάλω τες πάνω μου. Τες ομορφκιές φυλάω τες. Κάποτε, κάποιας θα τες χαρίσω. Ελπίζω να μεν την φοητσιάσω τζαι να κοπεί του βούρου (που εν το πιο πιθανόν). Τέλος πάντων, αρκέτες ανησυχίες έχω.. αν αρκέψω τζαι να ανησυχώ τζαι για το αν θα βρεθεί γεναίκα που να με καταλάβει η όϊ.. σάστα τζαι γύρασιν.
Που λαλείς φιλούϊν μου καλό τζαι αγαπημένο, δάμε εν γράφω τίποτε του κουτουρού. Αφορά πολλούς τζαι συνάμα τζαι κανέναν. Εν γράφω αρνητικά για κανένα συγκεκριμένον πλάσμα που με ενδιαφέρει. Για δημόσια πρόσωπα γράφω πολλά αρνητικά μέσα-μέσα. Για τα πλάσματα του περίγυρου μου τίποτε. Αν αξίζει τον κόπο να γράψω για λλόου τους τότε εν θα έχω κάτι αρνητικό να πω. Καμιά φορά καταλάβω ότι κάποιοι νομίζουν ότι γράφω για λλόου τους (αρνητικά πάντα). Λαλώ σας το εσάς τους 2-3 που με δκιαβάζετε ότι εν ισχυεί. Αν που την άλλην δκιαβάζετε κάτι όμορφο τζαι νομίζετε αφορά σας....διαβεβαιώ σας ότι αφορά σας. Εν χώνουμαι πίσω που το δακτύλιν μου. Ούλλα πας το τραπέζιν. Ειδικά τα κακά μου... Τα καλά εν τζιαμέ για να ανακαλυφτούν... που όποιον θέλει να τα ανακαλύψει...
Όσπου περνά ο τζαιρός διαπιστώνω ότι γίνουμαι ούλλον τζαι πιο δυσνόητος... λαλώ μισήν κουβέντα τζαι παρεξηγιέται το μισό σύμπαν... τζαι το αστείο της υπόθεσης ενεί ότι, ότι κουβέντα λαλώ (μάλλον γράφω) αφορά με εμένα αποκλειστικά... εν γράφω κάτι για να σε προσβάλω.. είμαι άδρωπος... στεναχωρκούμαι, σιέρουμαι... τζαι λαλώ το... εν μπορώ να λογοκρίνω τζείνα που λαλώ... .
Έχω έναν κατεβατόν πράματα μες το νουν μου... ξέρω ότι εν μυάλος εγωισμός να ζητήσεις του άλλου να σε καταλάβει τζαι εν το ζητώ κανενού ...ανάθθεμαν με ... έτσι ειμαι... εν ζητώ πολλά... τζαι εν θέλω ούτε χάρες..... εν είμαι ο άδρωπος ο στάνταρ..που έχω αλβα, βήτα, γάμμα χαρακτηριστικά... καμία σχέση... είμαι άλλον πράμαν εγιώ... διαφορετικόν... Όϊ απαραίτητα καλόν, ούτε απαραίτητα κακόν... αν βρεθεί κάποια που να γουστάρει τζείνο που είμαι εννα της δώκω τον κόσμον μου ούλλον... αλλά ήντα ξέρω... εν να μεν τον θέλει....
έκαμα πολλά συνηδειτήν προσπάθειαν να απλοποιήσω τον εαυτόν μου... τζαι εκατάλαβα ένα πράμαν... είμαι πολλά απλόν πλάσμα τελικά.. καθόλου απλοϊκός αλλά απλός... τα λλία μου μπορεί να τα κάμω τα πάντα... ποττέ μου εν μεινίσκω χαμέ όσον τζαι αν ππέσω.. ποττέ εν απότυχα πούποτε όσες δυσκολίες τζαι αν ήβρα... επήα ρόκολος, τζαι απένταρος σε έναν κόμον άλλον τζαι επιβίωσα... στη πορεία όμως εξίασα έναν πράμα... τζαι τελικά τζιν το έναν πράμα που εξίασα εν τζαι τζείνον που απότυχα.... στην ζωήν...
εντάξει.. όσπου είμαστεν ζωντανοί κάμνουμε προσπάθεια να ζήσουμεν. τωρά αν θα το καταφέρουμεν η όϊ μόνο εμείς το ξέρουμεν...Έτσι καμιάν νύχτα που βάλλω κανένα ποτούϊν τζαι φκαιρώνω τον νουν μου (ναι μπορώ να το κάμω) ..όταν τον ξανασταρτάρω συνηδητοποιώ πόσον εύκολο ένει τελικά..πόσον εύκολο ένει τελικά να είσαι ευτυχισμένος...δώκε αξία στην απλότητα της καθημερινότητας σου..τζαι τα υπόλοιπα άφηστα... Έννα έρτουν μόνα τους να μπουν στον τόπον τους... τζαι αν μεν ιμπούν? εννα έσιεις ένα πολλά ενδιαφέρον puzzle.... ίσως λαλώ πελλάρες ... αλλά ποιός μπορεί να το κρίνει τούτο....
έσιει πολλύν τζαιρό να τα πω με τον εαυτόν μου στην γλώσσα μου... μια γλώσσα που καταλάβουμε τζαι εγιώ τζαι τζείνος... καθαρήν που στολίδκια τζαι αμπελοφιλοσοφίες του κερατά... καθαρήν που επικές μουσικές υποκρούσεις, μελοδράματα τζαι άλλα μασκαραλλίκκια... τζαι εν αντρέπουμε καθόλου.... πλεόν μιλώ μου... τζαι πλεόν εν ακούω μόνον.... απαντώ μου... τζαι εννα τα έβρουμεν... εννα τα έβρουμεν...στην πορεία... νομίζω εν τζαιρός να ασχοληθούμεν, τζαι εγιώ τζαι τζείνος, μαζί μου... να πάμε μπροστά... το "λίγοι, εκλεκτοί και τυχεροί" που μου λάλεν τότε μία από τις 1-2 που ασχοληθήκαν μητά μου πλέον άλλαξε γλυκειά μου... οι "λίγοι εκλεκτοί και τυχεροί" εμείναν τζαι μόνοι... τζαι εν τους αρέσκει πκιόν ... εβαρήθηκα ... πόσον περιθώριον πκιον... κανεί..
ξέρω ότι εννα φυείς τζαι εσύ... τζαι εν να σε αφήκω, έτσι τζαι αλλειώς εννεν στο σιέριν μου... αξίζει σου κάτι πολλά πιο σταθερόν... εγιώ εν κάμνω... όσον παραπάνω προσπαθώ τόσον πιο γέριμα τα κάμνω... αν μεν προσπαθήσω πάλε...κάμνω τα σιηρόττερα ... απλά εν το έχω το θέμαν...εν κάμνω... πλέον ξέρω το τζαι δκιανεύκω το μες τον νου μου.... κάπου εν να το πεζέψω τζαι έννα το λύσω... εν μπορώ να σου ζητήσω να με καρτεράς... τζείνο που θα μπορούσα να κάμω είπα σου το... εμπόρουν να σου δώκω τον κόσμο μου ούλλον... τίποτε παραπάνω, τίποτε λλίοττερον... αλλά δυστυχώς με τούντον κόσμον πάω τζαι εγιώ πακκέττον.... τζαι τζιαμέ χαλά το γλυκόν.... εν κάμνω... δκύο πολλά απλές λέξεις... εν ...κάμνω...
ίσως κάπου στην πορεία να τα ξαναπούμε... τζαι μακάρι όταν γενεί να είσαι ευτυχισμένη τζαι αγαπημένη κάποιου που να σε αξίζει.... εισαι υπέροχον πλάσμαν τζαι αξίζει σου το καλλίτερον.... τζαι το λλίον σου ...για μέναν ήταν αέρας καθαρός που επήεν ολοίσια στα πνευμόνια μου τζαι έκαμεν το γαίμαν μου να κοτσιηνίσει πάλε τζαι να αναζωογωνήσει ούλλην την ύπαρξη μου.... εν να μου πεις μιάλα λόγια τζαι λαφαζανιές.... τζιόμος λάλω σου τα ...τζαι εγιώ που τα λαλώ ξέρω ότι εν ένει ούτε λαφαζανιές ούτε υπερβολές... Ήρτες που το πούποτε, τζαι εχάθηκες στο πούποτε.... ξέρε ότι όποτε σε σκέφτομαι χασκογελώ... γιατί γλυκανίσκεις με, γιατί άφηκες με, έστω τζαι για λλίον να δω...την ομορφκιάν σου... τζαι τούτο εν θα σβήσει ποττέ... forever
Πόθθεν εξεκίνησα τζαι που εκατάληξα.... εν θα περίμενα κάτι διιαφορετικόν.... έτσι είμαι... όπως την σιονοστιβάδα που κατεβαίνει του όρους.... ότι έβρει ομπρώς της συνάει το..τζαι μιαλυνίσκει, τζαι συνάει τζαι άλλα....τζαι εσού θωρείς την που έρκετε πάνω σου..τζαι φοάσαι.... εν σε αδικώ... φοάσαι... αλλά να ξέρεις ότι εννα σταματήσει ομπρώς σου....εν θα σου πειράξει ούτε τρίχα... το σιονούιν με τις όμορφες νυφφάδες να φοάσαι.... όϊ την σιονοστιβάδα... μπορεί να μεν έσιει την λεπτότητα τζαι την χάρην της νυφφάδας αλλά έσιει μέσα της τον κόσμον ούλλον....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου