sha la la la la la

End of the year...
looking back, looking forward...
just looking seems good enough right now.
momentarily lowering the shields....
whether you are still around fighting this curse
whether you are resting in peace,
this one is for you...
thank you for being my little peek into happiness



and if you are gone... i hope that it is as soothing as you described to me the first time you died...
:)  i remember your words.... "and suddenly the excruciating pain was back and ...so was life..."


Au revoir!

όρνιθα

δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
στα χιόνια ναυάγησε το ξόρκι που θα το νικούσε,
αντάμωσε τις όρνιθες και μαζί τους βούτηξε στο καυτερό νερό.
και το φάγαμε- μαζί με τις όρνιθες.


δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
οι επικήδειοι έχουν ήδη γραφτεί και να, φτάνουν οι αχθοφόροι με τα στεφάνια,
η μπογιά ξύστηκε από τα σίδερα και η όξινη βροχή αναπαλαίωσε την σκουριά.
και εμείς την ρίχναμε στις όρνιθες αντί λεμόνι..


δεν μπορεί να έχει στερέψει το κακό,
σταυρώσαμε θεούς κι' ανθρώπους και τους κρεμάσαμε στα μπρελόκ του χρόνου,
η κόλαση μετακόμισε στα σωθικά της φάλαινας και ο Ιωνάς εκδιώχθηκε ατάκτως.
και εμείς τρώγαμε όρνιθες στη ζεστασιά του κήτους.


και να που φτάνει ο Ερμής και έχει την τρίαινα του Ποσειδώνα


Στέρεψε είπε το κακό, δεν έχει παραπέρα


στην πατρίδα του οι στέρνες πλημμύρισαν  με το αίμα των μυρμηγκιών,
οι νυχτερίδες λιμοκτονούσαν στα ζαχαροπλαστεία ανίκανες να αγαπηθούν από το φως,
τα μούλικα ανέβηκαν στα κατάρτια και ρίχνανε πετονιές να πιάσουν γλάρους
και ο χάρος προκηρύχτηκε κλινικά ζωντανός.
και εμείς......
είχαμε φάει τις τρούφες....
μαζί με τις όρνιθες
που ψήναμε ......
σουβλισμένες......
στη τρίαινα...
του Ποσειδώνα.

Happy merry jolly ........whatever!!

I used to have a great relationship with business establishments serving alcoholic beverages for consumption on premises.

I used to have  a great relationship with bars.

I've spent a great many hours on bar stools, sipping rocky scotches accompanied by chilled tequila shots. Mr Chivas Regal and Senor Cuervo were two of my best friends and we all got along fine. Later on I started including a smooth, single malt scotch, straight up, as sign off for the night. 

Bartenders were my friends and I was their friend. Salute to you Africa. Groet Afrikaanse!! Easy going customer, knew my drinks, tipped well, got served well, never bothered anybody no matter how much alcohol Ι devoured -yes devoured.

I met most of my friends in bars. Alcohol is one unmistakable motherfucker of a character judge. It brings out who you really are. No matter how well you hide yourself, a few drinks later you will be all that you are. I never bought the "he was drunk so he had no control over what he was doing" excuse. Bullshit. I've had liters upon liters upon liters of booze. I never once, never behaved like an asshole. And that's how I chose and was chosen in a small circle of friends. We could drink ourselves into oblivion but we were always gentlemen in regards to our immediate environment. These friendships still hold even if we live in different countries and all went our separate ways.

These people, these few friends....these bars were my Christmases, my Easters , my Thanksgivings. A simple cheers would do. No fuzzy festivities, no empty smiles and meaningless jolliness. The so called unconditional happiness was not part of our world. There was no free grazing love in our pastures and we did not care for the old fat fart in red.

And yet, in our own unconventional way, we lived and breathed the spirit of the time. A time of putting into perspective things gone by and things to come. A time of renewing our respect for things respectful towards us and a time for rejuvenating our will and stamina to go forth and give it our all with one sole purpose ...Survival. That is what it was, Survival. The best years of our lives were harsh years of trying to survive in a country offering all opportunities to those willing to take them but at the same time so unforgiving. To the ears of most it sounds like an exaggeration, but those who know....know. Harsh times. Funny, I remember taking some exams in Cyprus and paying around six us dollars to have the results sent directly to my school. Well they weren't sent, so the examining board send me a refund check for six dollars. I remember when i was leaving for the States for the first time, i showed the check to a cousin of mine at the airport and he said "Man when you feel the need to cash this check..then it's time to pack your shit and head back home." Harsh times i tell you. I cannot begin to describe what a feast i had with those six dollars. And i did not pack my bags and i certainly did not head back.  All in all, harsh times or not, i would not change those years for the world. Good times. Christmassy times.

I used to have a great relationship with bars.

I miss that.

Happy holidays everyone!

εδώ

και με τα πολλά - πολλά φτάσαμε εδώ.
εδώ, που τα όλα είναι λίγο πιο λίγα απ' τα λίγα.
εδώ, που οι αντάρτες είναι τσιράκια στους ασφαλίτες
και που το βυζαγμένο γάλα- γλυφό,
σαπίζει σαν την σκουριά που διαδηλώνει στο καρνάγιο.

φτάσαμε εδώ...
στο πέραμα της νιότης και στο περίσσιο του τίποτα.
εδώ, που ο θάνατος κληρώνει παξιμάδια άνυδρης ζωής
και που ο έρωτας μετριέται με σελίνια.
εδώ, που η επανάσταση ματαιώθηκε- ατάκτως,
σαν άδειασε, στο τρίτο χέρι, η μπαταρία..

και εσύ;
εσύ κοιτάς την αιμορραγία στα σκέλια και ρωτάς,
ποιας γενιάς θυσία πνόησε του Αίολου τ' ασκέρι..
ποιας Ιφιγένειας ράτσα αλώθηκε στο σμίξιμο νερού, άμμου και αέρα...;

για  να μας φέρει...ως εδώ...

......... ως εδώ....που ήμασταν....πάντα

Γνώρισα

Γνώρισα τον άνθρωπο που ονειρεύτηκε....τα όνειρα του.

Κρατούσε μια φαλτσέτα με σκουριασμένη λεπίδα

και άοκνα χάραζε στο σώμα της, το μέλλον του παρελθόντος του.

Δεν μάτωνε, δεν ίδρωνε, δεν ανάπνεε...αυτή.

"ήταν κιόλας νεκρή; "

Μα δεν μπορεί...αυτή είναι τελευταία...αυτή μετά από όλα....

Γνώρισα τον άνθρωπο που κοιμήθηκε στον ύπνο του.

χαράκωνε "ένα ίσκιο σαν να ήταν πλάσμα ατόφιο",*

και αόκνα την ονειρευόταν, να τον ονειρεύεται 

στο παρελθόν του μέλλοντος του

Μάτωνε, ίδρωνε, ανάπνεε....αυτός

"ήταν ζωντανός;"

.......μα "αφού δεν έχει πεθάνει ο ένας για τον άλλο....ήτανε κιόλας νεκροί...."**

*-Γ.Σεφέρης- Ελένη
**Τ.Λειβαδίτης- Συγχώρα με αγάπη μου

Θάνος Ανεστόπουλος @ Neverland

Απλά ένα υπέροχο βράδυ με υπέροχες μουσικές από τα παλιά...μα και από τα νέα....



Το βίντεο είναι από εμφάνιση στο "Δίπλα Στο Ποτάμι" την Παρασκευή 9 Απριλίου 2010.

Άτιτλο

Άπλετο και χυμένο σαν σπέρμα κουφού κύκλωπα έφτασε στο τέρμα . 

Το φως.

Χωρίς αποσκευές, χωρίς λήθες, χωρίς μνήμες,χωρίς χασίσι.

Οι όρκοι αρνήθηκαν να εκπληρωθούν και το ταξίδι δεν ταξίδεψε ποτέ...

.....και εσύ μου απαντάς απο ευγένεια και μόνο !!


.

where to from here

Ρώτα.
αν απ' εδώ πάνε για το πουθενά.
Μα απ' εδώ πάνε για κάπου.
Ρώτα.


Hey you,
don't need to argue today,
it's about time we lay them to rest,
fill up the duffel bag and let memories suffice.

don't need to argue today,
it's about time we went on our way,
alone as we came,
remembered as we leave.

walk with me, this one last time
only to the door
don't need to argue today
there's food in the fridge.




Ρώτησες;
απ' εδώ πάμε για το πουθενά;
Μα απ' εδώ πάμε για κάπου.
Ρώτησες;

ανώνυμηξία

Οι εγγραφές άρχισαν. 

Περιορισμένος αριθμός θέσεων.

αμάραντος.Κοπίδι, γλάστρα.

Είσαι η θεωρία. κι' όμως...

αφήσου,

Ανταρσία ψυχής και πνεύματος,

ατασθαλίες καρδιάς και αχόρταγες εμμονές.

άσε

κορίτσαρος ήταν,

άντρες πολιορκητές- χαμάληδες.

άφησε

την υφή, την πράξη, ελεύθερη να οργώσει,

να αρμέξει το νέκταρ της λήθης.

τράνταξε το συθέμελο του ορατού.

άσε

την ησυχία ήσυχη, νοσοκομείο.

τραυματίες ειρήνης και ελένης,

αισχροί μιζαδόροι στις χαβούζες.

πουκάμισα στο ικρίωμα, αδειανά.

άριστα, αυτόματα, ατίθασα, άνυδρα

χρεοκοπημένα αισθήματα.

φορμόλη σε μελλοντικό παρόν, νυν παρελθόν.

Αντέχεις;

εκεί ήταν, τατουάζ στο λαιμό

το φιλί της; 

όχι, όχι,

τατουάζ στο λαιμό, εκεί ήταν

το φιλί της;

ναι το φιλί της.

λείπει, μέρες τώρα

κορίτσαρος ήταν...

χύσια σατανάδων, μανδραγόρας.

Αντέχεις;

εκεί ήταν, τατουάζ στο στήθος

το όνομα της;

όχι, όχι

τατουάζ στο στήθος, εκεί ήταν

το όνομα της;

ναι το όνομα της

είναι εδώ, μέρες τώρα

κορίτσαρος ήταν...

πως την λένε;

Άκυρη Ανάρτηση # 0001

Το παλεύω πολύ τον τελευταίο καιρό.. Νιώθω ότι θέλω να γράψω πολλά αλλά δεν μου βγαίνει τίποτα. Από την άλλη είναι πολλά ανείπωτα που δεν υπάρχει λόγος να μην λεχθούν. Ωστόσο, είναι και άλλα, λεχθέντα, που καλύτερα να έμεναν για πάντα ανείπωτα.
Θα μπορούσε να γράψω μια ιστορία αλλά δεν είμαι καλός στο να διηγούμαι ιστορίες. Ξέρω όμως πολλές...Όντως ξέρω? ή είμαι σαν αυτό τον τύπο που περιγράφει ο Αγγέλακας.. ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία, και όλο έλεγε εγώ ξέρω πολλές ιστορίες- και μια απ' αυτές λέει πως..ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία, και όλο έλεγε εγώ ξέρω πολλές, πολλές ιστορίες, και μια απ' αυτές λέει πως ήταν κάποιος.....κλπ κλπ κλπ...


Θα μπορούσε να γράψω πως αισθάνομαι..να κάνω μια κατάθεση ψυχής....αλλά δεν ξέρω πως αισθάνομαι...κάπου έχει αρχίσει να με εγκαταλείπει η μαυρίλα και η μιζέρια που είχα οδηγό σταθερότητας τόσα χρόνια...και με μπερδεύει το γεγονός ότι νιώθω...καλά..πολύ καλά θα έλεγα...Άρα πως αισθάνεσαι όταν νιώθεις καλά? Jais ne sais pas! Just that there is no pain, I am receeding...





Είναι κάπως περίεργο, να προσπαθείς να ερμηνεύσεις, και να δράσεις ανάλογα με την ερμηνεία, συμπεριφορές και καταστάσεις που σε μπερδεύουν. Οι νοητές εξισώσεις με τις οποίες προσπαθείς να συγκεράσεις τις διάφορες παραμέτρους της όποιας σχέσης έχουν μια απίστευτα πολύπλοκη απλότητα. Oι ίδιες παράμετροι, στην ίδια εξίσωση μπορεί κάθε φορά να σου βγάλουν και άλλο αποτέλεσμα...απλά μαθηματικά δηλαδή... Χάθηκα+Χάθηκες= Χαθήκαμε? ; Χάθηκα + Χάθηκες= Έχασα? κλπ κλπ



Κανένα νόημα. Τελικά αυτή είναι η πιο άκυρη ανάρτηση που έχω κάνει ποτέ...Μα εντελώς....

Are you?

After a long - but overall good- drinking night that kinda takes you back to years long gone, you walk to your car @ 4am and as you put the key in the ignition to turn on the engine, you switch on the headlights and as you look up...you see this...right in your face....

....και για να δέσει το γλυκό, το ράδιο παίζει Σωκράτη Μάλαμα/ Active Member... "Καληνύχτα Μαλάκα...η ζωή έχει πλάκα"....

Mumbo Jumbo

Nothing to write... I just started writing to see where it's gonna take me...

Supercalifragilisticexpialidocious- and that's from memory - not copy/paste-
Damn i remember things that don't even remember themselves... I possess a shitload of useless info... WTF.. how come i don't remember basic info and i remember all the rest.. Anyways.

Work has been bad... a lot of pressure, a lot of simultaneous bull runs- and one can only dodge so fuckin' many. In anyone's rationale I am bound to get run over and then  "black snake that ate them all". Won't happen.. All in all it ain't nothing but trivialities. What needs to be done always gets done in the end despite my stressing out. Strangely enough i have never succumbed to that kind of pressure. And oddly enough, i am stress and anxioussness personified.

What else?... this ain't working.... Ohhh i have put my i-pod music in order... that was huge... I put my house in order- even huge-r.... All that's left is my life... to be ordered -  I could start by actively seeking order or by immersing into even more chaotic situations trying to validate the motto -though absolute chaos comes perfect order... or i could simply start simplifying the complexities that i engage and submerge myself in. Hooraahhh.

I am rediscovering my love for Pink Floyd- reassessing their music, their poetry and i find myself- all theese years later- to still be in awe. I am thinking  tattoos...Pink Floyd Lyrics as tattoos --- "the child is grown, the dream is gone----".. Hmmm then again....overstating something maybe.. naaaahhh ..when it has ripened...it will be done....on earth as it is on ....that other place you supposedly go when you dearly depart...

I am conjoining lyrics and verses of various songs, of various poems in various languages and i am scripting and weaving a manifestation of my silent self- of my inner voice of the voiceless...    και σιγοψυθιρίζει....
"άκουσε, δεν βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη, μα σαν είναι ώρα γνέψε μας, δεν σου ζητάμε χάρη...βάλτε να πιούμε" (Κ. Καρθαίος)
 αλλά μον' αποκρίνεσαι ...."I am the way into the city of woe - I am the way to a forsaken people" (Dante Alighieri)
και εγώ σου λέω...."Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδώ τα άλλα που πέρασαν- Εάν είναι αλήθεια" (Ελύτης)
και "I am good at love, i am good at hate- it's in between i freeze.." (Cohen)
και στο τέλος της ημέρας όλα έγιναν "..για ένα πουκάμισο αδειανό - por una tunica vacia" (Σεφέρης)
και εμείς αναρωτιούμασταν "..και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τους βάρβαρους " (Καβάφης)
και  παράμένω "Ιδιαζώντος ευφυής...... και ιδιαζώντος μόνος "- (Ε.Ράντου)
και "θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής" (Καββαδίας)
because " ...i have become comfortably numb....." (floyd)

...και άλλα τόσα και άλλα πιο πολλά από τα τόσα.....

Μου αρέσει αυτός ο ασυνάρτητος αχταρμάς σκέψεων, λέξεων και φράσεων... άλλωστε πάντα έτσι έγραφα (επιδιώκοντας φυσικά το αντίθετο - να υπάρχει δηλαδή μια ροή και ένας συνειρμός αλλά δεν βαριέσαι- ποτέ δεν κατάφερα να το πετύχω αυτό).. . Έτσι είναι πιο "εγώ". Έτσι και αλλειώς incomprehensible ήμουν and ακαταλαβίστικος i will remain. Όπως έγραψα και πιο παλιά, αν εσύ με καταλαβαίνεις...να πας σε ένα γιατρό να σε δει... :) και μετά έλα να σε γνωρίσω γιατί πολύ θα γούσταρα... Πάντως it's been recorded in history. There has been one that understood it all...μα ΌΛΑ...  it's already been almost 12 years since... Wow..talk about time gone by...gone bye bye actually... The thing is  that once you've been, you can never seize to have been...and you can never seize to always be, in your own special little corner of my soul :) no matter who you are or what your name is...feelings once felt have a way of " freezing" in time and remain always true... they don't change...ever.. they might be replaced by new feelings, totally different or even opposite that could be so strong as to overshadow the previous set of feelings... but they cannot annihilate them...as when they were felt...they were as true as  the biggest lie...Anyhow enough with the philosophical mumbo-jumbo...


Back to planet three... σήμερα άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί στη δουλειά..it got hectic and i needed it...a couple of glasses later and i was back riding that bull leading his pack on a crazy run as if i were in Pamplona... Did not fall....

And what's with the smile...it makes people wonder what the heck is wrong with me....

Πείνασα, πάω να μαγειρέψω καμιά γκουρμεδιά...

dog bites god part II

 Part 1

 Continued -

“Let me tell you… I know where you are coming from… you know…but you just can’t quite explain the certainty of this knowledge…and you shut down…on all levels… hence the boredom..hence the loneliness…”

"Ναι.. νομίζω το έπιασες το νόημα. Είναι εκεί, μέσα μου... η γνώση για κάτι ...άγνωστο...νεφελώδες...κάτι τέλος πάντων που φαντάζει μεγαλειώδες, μνημειώδες αλλά και πάλι όχι.. Ίσως δεν είναι παρά μια  μηδαμινότητα, μια τόση δα μελανή οπή του σύμπαντος.."

"Χα χα.. Μελανή Οπή? Αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος μιας Μελανής οπής? Την πυκνότητα και το ειδικό βάρος....και την δύναμη αυτού του λιλιπούτειου αστρικού πτώματος? Τα βάραθρα, οι δίνες των συμπάντων..."

"Αντιλαμβάνομαι... Χα, αντιλαμβάνομαι? Αρχίδια αντιλαμβάνομαι αλλά νομίζω συνεννοηθήκαμε.."

"Ναι. Συνεννοηθήκαμε. Αυτό το αστείρευτο πάθος που έχεις, μάλλον αυτή η αστείρευτη πάθηση που έχεις.. να απορροφάς και να συγκρατείς τα πάντα που σε περιβάλλουν...να τα θεωρείς προσωπικά.. να σε πειράζουν, να σε χαλάν, να σε φτιάχνουν, να σε εξιτάρουν...  Αυτό το πράμα είναι κάπως...  είσαι μια ανθρώπινη μελανή οπή.. με τη αντίστοιχη πυκνότητα και βάρος... πως να σε ανεχτεί ο άλλος... πως η τρισδιάστατη σου φύση, εσύ ο ίδιος... πως να ανεχτείς το πολυδιάστατο αυτό μπέρδεμα που καλά καλά δεν καταλαβαίνεις. Δεν καταλαβαίνεις αλλά συνειδητοποιείς την ύπαρξη του, νιώθεις το πόσο πραγματικό είναι και συνάμα το θεωρείς ανύπαρκτο...  Και εξ' ου η μοναξιά.. Κουράζεις και σε κουράζεις.. Βαριέσαι και είσαι βαρετός.... Στα ξανάπα. "

"Βρε συ θεέ... πφφφ.. άκου θεέ.. Πως σε λένε ρε άνθρωπε?"

"Με λένε θεό. Άλλωστε τι είναι σε ένα όνομα. Τι αλλάζει στο τέλος της ημέρας...?"

"Όπως αγαπάς. Τι έλεγα? Α... βρε συ θεέ... για πες... "

"Μια ωραία πεταλούδα...μια ωραία πεταλούδα...λα λα λα"

"Χα χα.. Αν μη τι άλλο έχεις χιούμορ... Δεν είσαι αυτός ο μούργος εκδικητής των αιθέρων που παρουσιάζουν οι χριστιανοί ανά την υφήλιο...  Με το "για πες" δεν εννοούσα να μου βγάλεις τα νεανικά σου απωθημένα.. Εννοούσα να μου πεις για σένα.."

"Τι να σου πω ρε φίλε για μένα?... Αν έχω γκόμενα, ποια ομάδα υποστηρίζω και τοιαύτα..?"

"Για θεός είσαι και πολύ ξανθός... Ρε συ άνθρωπε ...Ρε συ τύπε μάλλον..Συ δεν μου είπες ότι βαρέθηκες...και ήρθες εδώ να τα πούμε γιατί  είμαι εξίσου βαριεστημένος? Άρα τι είναι αυτό που σε κούρασε..που σου επέφερε την ανοία?"

"Χμμμμ... Ξέρεις όταν καμιά φορά  πάω δυο βήματα πιο πίσω και κοιτάξω από τα έξω προς τα μέσα αρχίζω να βλέπω κάποια πράματα από μια οπτική γωνία που τους προσδίδει μια εντελώς διαφορετική από την αντιληπτή δυναμική. Το στατικό του πλέγματος αυτού διαβρώνεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με το σημείο παρατήρησης... Και οι συνδυασμοί είναι άπειροι... κυριολεκτικά άπειροι.. "

"Μα αυτό που λες δεν στέκει στη λογική. Το πράγμα είναι πράγμα, υπάρχει ή δεν υπάρχει είναι ασήμαντο. Από την στιγμή που η αντίληψη του καθένα το διαπιστώνει στον περιβάλλοντα του χώρο..του προσδίδει διαδραστικότητα, του κληροδοτεί μιας κάποιας μορφής ύπαρξη. Και η ύπαρξη αυτή είναι το όλο του προσδιορισμένου ως αντιληπτού και παρόν. Από όποια οπτική γωνία το κοιτάξεις δεν αλλάζει κάτι που να το αφορά. Μπορεί να αλλάζει ο τρόπος που φωτίζεται, η προοπτική του...αλλά επί της ουσίας και επί της σημασίας δεν αλλάζει κάτι στο πράγμα, στο αντικείμενο."

"Ναι αυτό συμβαίνει...αλλά........"

"...Ναι ....Συμβαίνει στο τρισδιάστατο της δικής μου αντίληψής.. Εσύ έχεις μιλήσει για πολλές διαστάσεις, πολλές πυκνότητες... και αν το δω από αυτή τη σκοπιά ίσως να είναι πιο εύκολο να αντιληφθώ την υποβολή που κάνεις περί παραμόρφωσης της μάζας των πραγμάτων με μόνη μεταβλητή παράμετρο την οπτική γωνία. Αλλά από την άλλη για ποια μάζα μιλάμε.?. Για την εκ ατόμων αποτελούμενη από 99.9999% και πλέον κενό, απαρτιζόμενη μάζα?  Πως παραμορφώνεις το κενό? Μήπως εννοείς την αντίληψη παραμόρφωσης της αντιλαμβανόμενης ως μάζα πράγματος/ αντικειμένου? Εάν  η παραδεκτή επαλληλότητα των ατόμων εξαφανίζεται με την εισαγωγή ενός οποιουδήποτε παρατηρητή τότε αρχίζω να μπορώ να αντιληφθώ αυτό που λες... Το υπαρκτό δεν είναι παρά μια συστοιχία αντιλήψεων  που στο τέλος της ημέρας κανένας δεν μπορεί με σιγουριά να προσδιορίσει αν αυτό που αντιλαμβάνεται όπως το αντιλαμβάνεται είναι αυτό και το ίδιο με του διπλανού ή του πάρα δίπλα..."

"Ακριβώς.."

"Τι ακριβώς ρε μεγάλε... ?"

"Ακριβώς αυτό που είπες.."

"Αυτό που είπα δεν ήταν παρά ένα μπερδεμένο ερώτημα... Τι ακριβώς?"

"Αν αφαιρέσεις τα ερωτηματικά τότε είναι ένα απαντημένο ερώτημα. Δεν υπάρχει υπαρκτό και ανύπαρκτο.. δεν υπάρχει παρά μια αντίληψη..μια αντίληψη εκκρεμούσα και συνεχώς μεταβαλλόμενη.. ένα μακρύ και συνάμα βραχύ κύκλωμα ...που ενεργοποιείται και απενεργοποιείται από εγκεφάλους σε λεκάνες ζωοδόχου υγρού.... Ο ανθρώπινος νους, αυτό που λέτε εσείς ο ανθρώπινος νους είναι η μοναδική αυτόφωτη και συνάμα αυτοπεριοριστική δύναμη που κυβερνάει τα πάντα... Είναι το υπέργειο και μοναδικά υπέροχο κλειδί του παραδείσου και συνάμα το υπόγειο και σκοτεινό βάραθρο της κόλασης... Όλα αυτά που σου λέω υπόκεινται στην έγκριση αυτού του μοναδικού δημιουργήματος... που δεν έπλασε κανένας θεός....που έπλασε όμως πολλούς θεούς.. Είναι μια υπερδύναμη που δόθηκε για φιλοξενία στα σώματα σας...και εσείς το φοβηθήκατε.... Το σώμα, αυτό που αντιλαμβάνεστε ως σώμα, δεν μπόρεσε να σταθεί επάξια στην ορμή αυτού του δώρου...και φοβήθηκε και άρχισε να το περιορίζει... Το υποχρέωσε στο να κατασκευάσει θεούς, παραδείσους, κολάσεις μα πάνω από όλα.....το μύησε στην μεγαλύτερη κατάρα που δέρνει το είδος σας...τον Φόβο... Ο φόβος για τον οποίο δημιουργήθηκαν, λεγόμενες, σχολές σκέψεις, ψυχαναλύσεις, ψυχοθεραπείες..έγιναν πόλεμοι...αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο μεγαλύτερο και εγκληματικότερο αποτέλεσμα της "εφεύρεσης" του φόβου ....  ότι για χάρη του δεν ερωτεύτηκαν άνθρωποι... Πρόσεξε, μιλάω με όρους ανθρώπινης αντίληψης πάντα χωρίς να μπαίνω σε αυτά που συζητήσαμε πιο πάνω... Είπαμε η διαδραστικότητα με ένα έστω νοερό περιβάλλον προσδίδει στο περιβάλλον  μια αντιληπτή ύπαρξη, και είναι όσο αληθινό όσο η αλήθεια.... Κοπρέντε.?" 

"Si. Coprente amigo... Ας κάνουμε λίγο rewind όμως.. Τι βαρέθηκες ακριβώς? "

"Έχεις την εντύπωση ότι η οποιαδήποτε βαθύτερη αντίληψη αναιρεί άλλες πιο αρχέγονες? Η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος... πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν?"

"Υπάρχουν...?"

"Στο άπειρο της ενεργειακής σου σύστασης όχι... Στο συστημικό σου παρόν όμως? "

"Ποιο παρόν...? Για ποια χρονική διάρθρωση μου λες? Υπάρχει μερίδα χωροχρόνου που μπορεί να χαρακτηριστεί ως παρόν?"

"Πως δεν υπάρχει... Δεν είπαμε τα περί αντίληψης? Το πως αντιλαμβάνεσαι κάτι είναι  γενεσιουργικός παράγοντας που προσδίδει χαρακτήρα και υφή. Σκέψου ένα δωμάτιο εικονικής πραγματικότητας όπου τα περιβάλλοντα τον χωροχρόνο τα αντιλαμβάνεσαι ως υπαρκτά και μπορείς να τα χειριστείς, να τα μυρίσεις, να..να ...να... Έτσι και το παρόν σου..Αυτά που ένιωσες στο ταξίδι σου μέχρι εδώ, σε αυτό το μπαρ, σε αυτόν τον καφέ... Η χαρά, η λύπη, το γέλιο, το κλάμα...ο έρωτας..."

"Ο έρωτας...  Ο έρωτας.."

"Νοβοκαΐνη της ψυχής... "

"Είναι όντως? Λάθος κάνεις... θα πιεις καφέ?" 


"Ναι..παράγγειλε μου ....ένα καφέ."


"Έτσι λοιπόν. Αυτός είναι ο έρωτας για σένα...?"


"Για μένα ναι. Εσύ τον έχεις ζήσει? Τον ξέρεις ως κάτι άλλο? "


"Έχεις ακούσει για  την θεωρεία των κβαντικών διακυμάνσεων που δημιουργούν ρήγματα στην πραγματικότητα δημιουργώντας ένα πολυσύμπαν με παράλληλα σύμπαντα που εμπεριέχουν κάθε κβαντική πιθανότητα? Ναι ε? Λοιπόν πιστεύω ότι σε όλα τα υπόλοιπα σύμπαντα που υπάρχω- πες το όπως θες- έχω ερωτευτεί... Αν αναλογιστώ επιλογές που δεν έκανα και τη στιγμή που δεν τις έκανα, σε παραλληλότητα έγιναν..τότε...ναι... Αυτό το αρχέγονο συναίσθημα που μουδιάζει και συνάμα αναζωογονεί το είναι μου....it's been a long time coming....to this here universe"


"..and it finally broke?"


"remains to be seen my friend...remains to be seen.... κόντρα στον ίδιο μου τον εαυτό οφείλω να παραδεχτώ... ναι το παραδέχομαι... i think i am ready for what ever might come my way... whether it walks in, runs me over or simply stumbles in my life... "


"Και το "ωραία η μοναξιά" που έλεγες μέχρι τώρα...?"


"Διαβασμένο σε βρίσκω.... Ωραία δεν λέω... Μεγάλωσα και κουράστηκα πια... Εδώ εσύ είσαι θεός- έτσι λες τουλάχιστον και όποιος θέλει πιστεύει- και κουράστηκες... και βαρέθηκες... Κουράστηκα, βαρέθηκα και λέω να την κάνω σιγά σιγά... υπομονή και επιμονή...φτάνει να νοιώθω ότι είμαι ευπρόσδεκτος.... "


"Μαλάκωσες και εσύ. Σου εύχομαι να το βρεις αυτό που ψάχνεις..."


"Να χαρώ εγώ καλοσύνες... χα χα ..Σε λίγο θα πιάσουμε και χέρια και θα βγούμε στους δρόμους να τραγουδήσουμε το "We are the world..." χα χα.."

 To be continued....

Δημήτρης Λιαντίνης - Διάλεξη του δάσκαλου το 1995

Η καλοσύνη κάνει παρέα με την μοναξιά!!

Outside Barfly, Limassol

dog bites god

His cell phone vibrated in his pocket alerting him to an incoming sms.

"Hi, how r u?"

"I am good. How r u?"

"I am good"

"What's new?"

"Nothing really. Work then home...you know. What's new with you?"

"You know...same old..."

He sat at the corner booth ordering himself a cup of coffee - sugarless, milkless.

The old man walked right up and sat across him.

"Hello"

"Hello, can I help you?"

"Help me? I don't think you are in a position to help anyone...much more me...."

"Yo..hold your horses paps..what the fuck you want?"

"As I was saying, you are in no position to help me....but....I am..."

"Good..since you are..in a position...to help yourself......why don't you go about it?..somewhere else.."

"I was referring to you... I am in a position to help YOU...You see...I am....do you know who I am?"

"Look ...Dude...I am trying to have a coffee here..and I like having it alone.... and frankly I don't give a rat's ass who you are, what you do or where you are coming from...or going to... So take your little freaky sideshow to some other dumbfuck cause this one right here ain't in the mood..."

"You are a feisty little prick ain't you...."

"Motherfucker....God damn it....DUDE...Get the fuck out of my face...."

"You know me?"

"Dude I don't know you...and....I am happy that way...now ...git the fuck out of here..."

"Ha ha...Git? That was a good one... I got to give you that much.... But I ask you again.... you know me? You know who I am?"

"You ain't gonna go..are you? ..................."

"......................"

"Ok ............I'll play this game with you.......I don't know you....so please do oblige me....who are you?"

" You called me by name before...I think you know who I am..."

" Are you Bud Spenser?"

"You never said Bud Spenser..."

"Nor any other name fuckface....So you tell me or what..?"

"Well my name is...G.[interrupted abruptly]..."

"IT DOESN'T MATTER WHAT YOUR NAME IS.....All that should matter to you right now is how far up your ass my foot will go in a minute....."

"BE QUIET LITTLE MAN...FOR YOU ARE IN THE PRESENSE OF YOUR LORD ALMIGHTY"

"...of my who?......Of my what?"

"THE LORD...GOD...I AM GOD..."

"......................[bursts in laughter] ..get the fuck out of here....get the fuck out....ha ha ha..that was good...DUDE..that was good..."

"Do not patronize your Lord mortal...for the time will come...and the wrath will be relentless and eternal..."

" So ....GOD...I said it right?... This is gonna be good…What u doin' here? The coffee ain't that good...the waitress is cock-indifferent....food sucks....and I am godless.....so tell me your lordness...to what do I owe this honor?"

"I am here to talk to you..Despite your arrogant, subhuman behavior... I am here to talk to you..."

"And I repeat, to what do I owe this ....honor?"

"Well look, for quite some time now....I’ve been bored... I mean..The organization is fine-tuned, working like a charm...the faithful are shepherded....you know... I ain't got to work as hard as I once had to..."

"Like in Roman times for example?"

"Yea..you got it...Those where busy times..Kid was growing up over in Judea, wife wouldn't let me touch her...had to go to a sperm bank ...angels were sexless... you know..."

"Holy shit...serious trouble man.."

"I haven't holy-fied any shit yet.. But anyhow...yea....I am here to talk to you....cause I am bored"

"And you came to me......to talk to me....to .............alleviate your boredom?"

"No, no..I. actually came to you...cause I think..no, I don't think, I know, ..I actually know, you see I came to you because you are the only one who can enlighten me...You are the one entity in this vastness, this array of infinities I have created that is actually more bored than I am....and hell...you've done nothing...nothing...and I see you...lingering about..carrying this empty corpse .."

"So there's a hell? and heaven? Or is it just an expression ?"

"Expression. Just an expression. "

"So you came to me because....I, the human am better than you at something....boredom. That's a compliment coming from you but do explain to me...why the boredom...you supposedly can do anything...you are everywhere, know it all....et cetera et cetera..."

"Well, you believe that shit?"

"I don't, but you seem to have convinced everyone else... So what are you? A hero that has been traded in for a ghost? A cross-platform entity? A sub frequent or even a supra-frequent manifestation into this frequency? A density traveler? How have you come to be?"

"Well my friend, a lot of questions there...partly self answered...Yes I am... A traveler...in and out... I 've been around for....ever...as have you... and all. I walked out of the cave early on... I saw this universe longing for supreme beings to lay upon them hopes, fears, expectations. Someone or something to keep them at bay. Ever since...I have been... If there is such thing as time...I have been from it's beginning...and so have you...Once I departed the cave of universal perception, I literally saw millions of "gods" being created out of thin air, out of rocks, crystals, trees, you name it...I've seen it. This universe needed the enslavement of the dogma... freedom scared the shit out of them…It was an oxymoron situation in it self… This universe, inhabited by beings, flora and fauna as you call it,  was a harmonious utopia. Then your species started to act, then to think, to think and act and the more you thought, the more you acted- not always in your best interest if I may add. And the oxymoron is that, although you managed to rise above the harmony, above the other species, you chose, I repeat you CHOSE to create mental prisons for yourselves. You chose to start  owing gratitude and obedience to trees, rocks, to the elements of nature, to animals and birds. And as you grew mentally, you started to worship humanoid forms- totem poles, human/animal hybrids and gradually…they came to be… human form super charged, super powered gods. Greeks, Romans, Egyptians….the list is endless. But these newly found dogmata were so loosely put together that they were magnificent. Humans could relate to them so easily. The gods were there, they were worshiped, sacrifices were made in their names but all in all they were nothing more than superhuman assholes, using their powers to fulfill the wishful thinking of their subordinates”

“So these gods, of the Greeks? If I am getting you right… they didn’t exist either… they were manifestations of collective fear…”

“Yes exactly. You are smarter than the average bear… This collective mind manipulation was what made them a “reality”. But your species would not have it otherwise… As I said before,  there were some really smart touches to this scam. These so called gods, had flaws. They were envious, had psychological syndromes of all sorts, hatred flowed in their veins, they were manipulative, even murderous, had no respect and knew no friendships… they were all too human… their self appointed representatives, the priests, the oracles, the shamans- call them what you please-  were nothing more than cheats, bullshitters with oratorical charms.”

“I see you are pretty fond of them…”

“What are you breaking my balls for. I am just telling a story here..work with me.”

“I never thought god would be out of New Jersey…ha ha.. what’s with the accent?”

“What’s with your pseudo-mafia, accent?”

“Ok.. nough with the accents.. go on… actually…before that let me ask you something…”

“I know what you are gonna ask.. Why now? Why you?”

“Yes…Why now, here, me?”

“I told you, I see the boredom in every cell of your body but  I also see the absence of awe. I see the assimilation of all that I am uttering and the comprehension of every last syllable. Despite the boredom and your empty eyes, I can see an understanding, a perception of what is, and although you could never put your finger on it… you seem as if you always knew..”

“How could I be awed by a something I do not acknowledge as an existence?”

“But I am here…”

“Yes you are.. go on..”

“As I was saying, these gods of the ancient had flaws.. as people started learning more, as they started luring their minds out of the norm by creating “hallucinations” … these gods became less and less attractive. So by “divine intervention” a new player came to be…ME. There was a huge opportunity.. all those years of observing, of endless observing paid off… I could see things as they really were… and I created…ME… I come in many names and yet I am nameless… I ‘ve created ultimate dualities and put them against each other, good vs evil, heaven vs hell… and so forth. I had myself the best sales manager that ever walked this frequency…and 2000 human years later…here we are… I have a full blown operation, offices in every single country, boards of directors, bosses, capos, made men, soldiers… I have my very own little cosa nostra… my thing.. I never thought that this would become so huge… but it has become huge.. All it took…is shift of perception… Vantage point changed…and here we are… I am god… in this frequency. I can go in and out other frequencies…but this is where I originated…this is where my brain’s vat was..it is from here that I “escaped””

“And to what purpose? You used your reality to create more lies… more false pretences? What kind of freedom is that? This is the best you could do?”

“Not quite so… this is just my favorite pastime…like baseball… I do other shit…further my understanding of what is endless possibilities… I am god in this here density..but a mere traveler in the other ones…searching for answers…answers to questions that have not been asked yet… “

“ I know these densities, these frequencies you are talking about…. I’ve seen them”

“What are you talking about ….nobody on this matrix has been outside it..”

“All have been outside…they choose to believe that they haven’t”

“Please elaborate..”

“Well,  what is a dream? What is a hallucination? Day dreaming? Imagination? Visions? All these “pictures” of the extraordinaire…of a world not subject to human or earthly limitations… a world within the vastness of the unchartered brain… people have studied and written books and published studies and experimented and, and and… on the mystery that is the human brain… People have always  tried to think “outside the box”, look for what’s out there…whereas..at all times…it’s the inner space that mattered.. there’s no other space, there’s no other time…there’s vibrations of various sorts, superposition of existences on various levels and depths…. And it’s all in there…implode…and you shall see… so yes…we have all been outside – or should I say inside- of what you call the matrix”

“Holy shit…”

“I thought you haven’t holyfied shit yet”

“I just did… you have a dangerous perception of things my friend… that is not an easy “burden” to bear..”

“You are right about that… it’s a short-circuiting factor… the logic as derived from the training we’ve had….can’t quite substantiate this perception of matters… it’s next to impossible… you can’t do it..not without losing basic human functionality… it’s a flow of things… predetermined… You get born, you are raised and trained to be as your environment is…remember?…supposedly you said it “I have created you in my image”… So we grow with our brains fed with all sorts of lies, half facts and non truths… and you are given no time to evolve.. to identify the you.. you have to decide on a job, a girl, a house.. whatever you have been trained to desire… but sometimes, sometimes something goes wrong… to be more accurate something goes right… you start to see more… you start to understand that your eyes are nothing more than light tubes…that they can’t really see nothing… you begin to see that your sight starts within and manifests into your environment…hence the old adage “beauty lies in the eyes of the beholder”….. As I was saying.. the more you see the less you accept as givens… what I see as a tree you might see as a pen…but we both see the same thing.. we might perceive it different…and we’ll never be able to accept each other’s “sight” as not the same…a universal veil has been fitted on our foreheads… we have come to accept  that we all see the same world… I am getting dizzy just thinking about all this… Short-circuiting… as I told you”

“Let me tell you… I know where you are coming from… you know…but you just can’t quite explain the certainty of this knowledge…and you shut down…on all levels… hence the boredom..hence the loneliness…”

……………To be continued….

...your heroes were ghosts....

....the child has grown, the dream is gone.............................................................................


............................................................................................................por una tunica vaccia

αντί ανάρτησης...

Μόνη σου είσαι; Μόνος μου είμαι και εγώ...πάρε ένα μπισκότο...

Έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι, έστω νοερά. Δεν μου έβγαινε τίποτα παρά μόνο θυμός και πίκρα. Πολύ μεγάλος θυμός και πολύ μεγάλη πίκρα, για πολλά πράγματα. Από την τελευταία μου ανάρτηση μέχρι και σήμερα νιώθω ότι άλλαξαν πολλά και ότι άλλαξα πολύ...ίσως. Δεν ξέρω αν ήταν η έκρηξη ή όλο αυτό που ακολούθησε...αλλά κάτι...κάτι λειτούργησε σαν καταλύτης ...σαν καταλύτης που πυροδότησε μια ναπάλμ μέσα μου....και έκαψε πολλά... Σκότωσα τη σιωπή μου, σκότωσα την ανοχή μου, σκότωσα την σύμπλευση μου με τους πολλούς, σκότωσα το "κρύψε να περάσουμε" και εντέλει σκότωσα και κάποιες φιλίες - άλλες πρόσφατες, άλλες παλιές και καλές. Έκλεισα και το  facebook. Σταμάτησε να είναι fun. Έγινε πηγή εντάσεων, παρεξηγήσεων, δεν άξιζε τον κόπο πια -το ενεργοποίησα ξανά πριν 2-3 μέρες για καμιά 15αριά λεπτά, το μετάνιωσα και αφού με σκυλλόβρισα το απενεργοποίησα και διέγραψα τον λογαριασμό ξανά.  

Αφοσιώθηκα στη δουλειά. Πολύ δουλεία. Δεν δούλεψα ποτέ μου τόσο πολύ και τόσο παραγωγικά. Ξεπέταξα το ένα project μετά το άλλο σαν να μην ήταν τίποτα.... ταξίδεψα- επαγγελματικά, περπάτησα πολλούς δρόμους, έκανα παρέα με πολύ αλκοόλ, γνωρίστηκα ξανά με την φωτογραφική  μου μηχανή, διάβασα απίστευτη ποσότητα και ποικιλία συγγραμμάτων - από κβαντική φυσική, σε αναρχισμό, σε θεωρίες συνωμοσίας του Icke. Διάβασα για την Ατλαντίδα, την Λεμουρία, τις επιγραφές της Σουμερίας, τα Νεφελίμ, τους Ανουνάκι, την σπηλιά του Πλάτωνα..Διαπίστωσα τον φασισμό της όποιας θρησκείας και τον φασισμό των πολέμιων αυτής ... .και...και...και... Έχω αρχίσει να αλλάζω την περί πραγμάτων αντίληψη μου. Προσπαθώ να μην βιάζομαι να συμπεράνω...δεν προσπαθώ πια να λυγίσω το κουτάλι......

Μέσα σε όλο αυτό το χαμό....κάπου άρχισα να με βρίσκω. Μου συστήθηκα ξανά. Στην αρχή σαν ένας ξένος ως προς αυτό που έγινα μέσα στη πορεία του χρόνου....αλλά σιγά-σιγά διαπίστωσα ότι δεν είμαστε τόσο άγνωστοι όσο νόμιζα. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς μέχρι να φύγει αυτό το σκοτάδι που με καταπίνει, ίσως υπερβολικά μακρύς και ίσως υπερβολικά μοναχικός....αλλά περπατώ...έστω μοναχικά. Δεν μου επέτρεψα ποτέ να έχω συνοδοιπόρο και με εγκλώβισα στην γλυκιά λήθη της μοναξιάς... με καταδίκασα σε χρόνια βαρεμάρα και δεν επέτρεψα σε όποια προσπάθησε να με αγαπήσει να έρθει κοντά....Ίσως να είναι πολύ αργά πια, αλλά πάλι ίσως να είναι πολύ νωρίς..ίσως κανένα από τα δύο...Τη μοναξιά μου άρχισα να τη βλέπω γι' αυτό που είναι - πέρα από την αμφίεση της γλυκιάς ερωμένης δεν είναι παρά μια φτηνή ξεσκισμένη πουτάνα με τα υγρά εύκαιρων οργασμών εκατομμυρίων ανθρώπων στο σώμα της.

Ο θυμός και η πίκρα υπάρχει ακόμα. Χρειάζεται να είσαι πολύ μεγάλος άνθρωπος ώστε εύκολα να αφήσεις  το ρέμα να τα πάρει όλα....Θα τα πάρει όμως, εν καιρώ...και τον θυμό, και την πίκρα.... Στο μυαλό μου μέσα έχω βρει όλες τις "λογικές" απαντήσεις.. Όμως πλέον αφήνω  το συναίσθημα να με καθοδηγήσει... έστω και αν "λογικά" είναι λάθος αυτό. Πολλά χρόνια λογικής δεν με έβγαλαν πουθενά...πολλά χρόνια προσπαθώ να λυγίσω το κουτάλι....τώρα καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει......Δίνω μικρές άδειες απουσίας στο αριστερό μου ημισφαίριο και προσπαθώ να κάνω κickstart το δεξί μου ημισφαίριο.... αυτό που θα με διδάξει ξανά πως να σχηματίζω στη καρδιά και στα χείλη αυτό που μου ζήτησε,κοιτάζοντας με στα μάτια, μια πιτσιρίκα που γνώρισα σε ένα από τα ταξίδια μου, ....."Smile!!! "

Αυτοί ήμαστε Σύντροφε;

Έχω θυμό. Έχω πολύ θυμό με όλους και όλα. 50 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας - 50 χρόνια σαθρότητας, 50 χρόνια βολέματος, 50 χρόνια να μας κυβερνούν οι ίδιοι άνθρωποι... 50 χρόνια σιωπηλοί ακόλουθοι μιας νοοτροπίας που γράφουμε τα πάντα στα αρχίδια μας και δεν κάνουμε τίποτα.... Έχουν γεμίσει πια, δεν έχει χώρο, όσο αρχιδάτοι και αν είμαστε (ιμίσηι μου).

Έχω πολύ θυμό. Έχω πολύ θυμό με την πτωματολαγνεία των μέσων και των πολιτικών. Ακούς δεξιά και αριστερά να λένε- σκεφτήκατε να ήταν γεμάτη η βάση, να ήταν Κυριακή και να ήταν γεμάτο το Ζύγι, να δούλευαν πλήρη βάρδια στο Βασιλικό- σαν να εύχονται ενδόμυχα να ήταν όντως έτσι. Παρατήρησα μια υποσυνείδητη απογοήτευση που μόνο 12 νεκρούς είχαμε. Η Φυλλάδα του Κασουλίδη είχε "διασταυρωμένες πληροφορίες" για 45 τουλάχιστον νεκρούς. Μετά η απογοήτευση- μόνο 12. Οι πολιτικοί- όλοι ανεξαίρετα- βγάζουν απέξω την ουρά και δείχνουν ενόχους- ανάλογα με τον χρωματισμό. Οι μπλε φταιν τους κόκκινους για το τώρα. Οι κόκκινοι τους μπλε για το χτες και το προχτές αλλά κανένας δεν φταίει τον εαυτό του. Όλοι φταίνε. Από το πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους Υπουργούς μέχρι τον Πρόεδρο της Βουλής και τους Βουλευτές (της προηγούμενης βουλής για να μην αδικούμε τους νέους βολευτές). Ο τέως πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας Γιαννάκης Ομήρου είπε ότι δεν γνώριζαν ή δεν είχαν πληροφόρηση. Μάλιστα. Αν ο μπακάλης βάλει όμως δύο σεντ πάνω στο γάλα θα σκίσουν το κωλαράκι τους και θα καλέσουν αρμόδιους και αρμόδιους για να δώσουν εξηγήσεις, Την έκθεση της Γιωρκάτζη από το 2009 δεν την διάβασες Γιαννάκη; Ο Νικόλας ο Παπαδόπουλος χτες στις "Προεκτάσεις" είναι ο πρώτος που παραδέχτηκε ευθύνες της βουλής σπεύδοντας όμως να διευκρινίσει ότι "ίσως να παραπλανήθηκε η Βουλή από τους εμπειρογνώμονες"- Το ίδιο ισχυρίζεται και η Κυβέρνηση του είπε ο Καρεκλάς. Άρα?

Έχω ατέρμονο θυμό μαζί σου Σύντροφε. "Σύντροφε" .... Εδώ καταλήξαμε; Μαζί πορευτήκαμε, μαζί πιστέψαμε την ιδεολογία και την ουτοπική, πολλές φορές, ομορφιά της Αριστεράς. Μαζί "υπήρξαμε ρεαλιστές ζητώντας μόνο το αδύνατο". Μαζί στις πορείες για το καλό της πατρίδας, μαζί στις αντι-ιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις  ενάντια στους σφαγείς των λαών, στους καταπατητές των λαών. Εκεί όλοι μας με φάρο την αγάπη για τον άνθρωπο και το δίκαιο των αγώνων των λαών. Ποτέ δεν δεχτήκαμε ότι είμαστε οι ίδιοι με τους χασάπηδες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και πάντα λέγαμε δεν βλάψαμε εμείς ποτέ την Πατρίδα.... μέχρι που αναλάβαμε την εξουσία σύντροφε....

Με απογοήτευσες σύντροφε, και στο λέω με πόνο καρδιάς και με βουρκωμένα μάτια. Εγώ πίστεψα στην αριστερά, εσύ μάλλον όχι- γιατί δεν δέχομαι ότι η όποια εξουσία μπορεί να αλλοτριώσει την καθάρια καρδιά.  Θυμάσαι που έλεγες για τον Τάσσο ότι  "άλλαξεν ο άδρωπος σιόρ".?.. Ε λοιπόν άλλαξες σύντροφε. Δεν είσαι πια ο σύντροφος ο Δημήτρης. Έγινες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας - τι Δημοκρατίας? -ενός μπουρδέλου. Ενός μπουρδέλου βρώμικου, και αντί να το καθαρίσεις σαν άλλος Ηρακλής στο Στάβλο του Αυγεία , όπως ήμασταν σίγουροι ότι θα έκανες,  στρογγυλοκάθισες και ανέλαβες ρόλο τσατσάς. Ναι σύντροφε - τσατσάς. Βόλεμα των δικών μας, λιμουζίνες, ιδιωτικά αεροπλάνα, τρώμε με χρυσά κουτάλια σύντροφε, με ολόχρυσα κουτάλια. Και είπαμε στην Αρχή καλά, τα κάναν όλοι αυτά αλλά τουλάχιστον εμείς έχουμε φέρει μια δίκαιη κοινωνία. Ναι, δόθηκαν επιδόματα, βοηθήθηκε φτωχός κόσμος και άλλα... Αλλά σύντροφε η δίκαιη κοινωνία δεν εξαντλείται σε αυτά. Τα θεμέλια είναι σάπια, τα έχει φάει η υγρασία. Δεν τα είδες? Είμαι σίγουρος ότι τα είδες... και έκανες τα πράγματα χειρότερα.

Έχω θυμό σύντροφε- δεν σου συγχώρεσα ποτέ την δειλία του 2004 αλλά σου έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά δεν θα καταπιαστώ με το Κυπριακό- πάει αυτό το γαμήσαμε τελικά από το 2004. Διώξαμε πολύ καλώς τον Τάσσο το 2008, ένα άνθρωπο που μοίρασε τον Λαό σε προδότες και πατριώτες και ήρθες εσύ. Και αντί να ενώσουμε το Λαό σύντροφε τα κάναμε χειρότερα. Ερασιτεχνισμοί παντού, μα παντού. Διόρισες σύντροφε τον όποιο άχρηστο συνταξιούχο σου πρότειναν ή ήθελες να εξυπηρετήσεις. Σύντροφε είναι αυτοί που βρίζαμε τόσα χρόνια. Είναι αυτοί, οι "από τζάκια". Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και ότι πιο σάπιου υπήρχε στην κοινωνία. Είναι οι γνωστοί χαμαιλέοντες που αλλάζουν χρώματα ανάλογα με την εξουσία. Είναι αυτοί που βλέπαμε σαν τσιμπούρια να ρουφούν το αίμα μας τόσα χρόνια. Σύντροφε τους επανέφερες.  Τους έδωσες ξανά τα κουτάλια τα χρυσά, τις κουτάλες τις χρυσές.  Και τώρα πληρώνεις τις επιλογές σου. Από τον Μολέσκη μέχρι τον Παπακώστα και τον όποιο άλλο κερατά.

Έχω θυμό σύντροφε γιατί έχεις δώσει υπόσταση σε νεοφασίστες, σε ακραίους δήθεν πατριώτες  και σε κάθε λογής κυράτσα που δεν ξέρει που παν τα τέσσερα της αλλά σε σκυλλοβρίζει νυχθημερόν. Τους έχεις δώσει υπόσταση γιατί καταπιάστηκες μαζί τους. Ασχολήθηκες μαζί τους σύντροφε και επικύρωσες την ύπαρξη τους. Μικροπρέπεια σύντροφε.

Πήρες μια πολιτική απόφαση. Λανθασμένη κατά την άποψη μου. Η ιδεολογία μας δεν έχει να κάνει με όπλα και πυρομαχικά. Ειρήνη- αποστρατικοποίηση - Αυτά δεν λέγαμε; Τι δουλεία έχουμε εμείς με τα πολιτικοστρατιωτικά παιχνίδια των μεγάλων. Τι δουλειά έχουμε εμείς να κάνουμε τους σερίφηδες της Μεσογείου. Μας υποχρέωσαν? Ε όχι δεν μας υποχρέωσε κανένας να τα κρατήσουμε. Μπορούσαμε να τους διαολοστείλουμε και αυτούς και το φορτίο τους. Εδώ δεν μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας και πήγαμε να σώσουμε τον κόσμο κάνοντας τους καβλάντιες της περιοχής.

Έγινε ότι έγινε και τα κρατήσαμε. Σύντροφε- σε ποιους ανίκανους ανέθεσες την φύλαξη τους; Ποιοι αποφάσισαν να τα φυλάξουν εκεί και με τέτοιο τρόπο; Ποιοι υπέγραψαν τα κωλοέγγραφα που εγγυούνταν την ασφάλεια και την μη επικινδυνότητα τους. Ποιοι ρε σύντροφε; Η υπεροψία και η χλεύη στην απάντηση του Παπακώστα ότι "εν τόσο ασφαλή που ακόμα και σε κατοικημένη περιοχή φυλάσσονται" από που πήγαζε ρε σύντροφε; Όλοι ξέρατε. Όλοι ξέρατε ρε γαμώ το κέρατο μου μέσα. Από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο βουλευτή και τον τελευταίο υπηρεσιακό, όλοι ξέρατε. Ο κάττος της κάττας και η κάττα τα καττουθκια. Ο άνθρωπος που ήταν εκεί και υπηρετούσε και  θυσίασε την ζωή του, σας ενημέρωσε όλους...ΌΛΟΥΣ. Ανταλλάσσατε επιστολές - μεταξύ σας. Και ο χρόνος έκρηξης της ωρολογιακής πλησίαζε.  Και έγινε το μπαμ... και εκεί αναδείχτηκαν τα πάντα. Η ανικανότητα και η σαθρότητα 50 χρόνων εξεράγει σύντροφε.. και εξεράγει στα μούτρα σου....Tough luck. Είμαι σίγουρος ότι όποια κυβέρνηση και να ήταν το ίδιο θα γινόταν. Είναι θέμα κράτους και όχι κυβέρνησης. Εσύ έκανες το λάθος και ανέλαβες το κράτος αντί να αναλάβεις να κυβερνήσεις ως όφειλες - ως όφειλες προς την ιδεολογία μας - Να κυβερνήσεις σύντροφε με ταπεινότητα και αγάπη προς τον άνθρωπο. Εσύ απλά ανάλαβες το σαπιοκάραβο με έπαρση και το οδήγησες κατευθείαν πάνω στον άνθρωπο. Και τσάκισες και το καράβι και τον άνθρωπο. Σε παρέσυρε η έπαρση της εξουσίας και μας ξέχασες σύντροφε. Ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο έχει καταντήσει αγώνας υπεράσπισης της κάθε γκάφας και της κάθε μαλακίας που κάνετε σύντροφε. Μας αφαίρεσες την περηφάνια μας και μας έχεις καταντήσει απολογητές. Δεν μας έχεις αφήσει επιχειρήματα να σε υπερασπιστούμε πια. Φοβούμαστε να πούμε ότι είμαστε αριστεροί- φοβούμαστε σύντροφε.

Έχω μεγάλο θυμό και μεγάλη απογοήτευση. Πλέον έχουν κυβερνήσει όλοι....50 χρόνια. Παντελώς ανίκανη ηγεσία, παντελώς ανίκανος λαός. Ηγεσία χωρίς όραμα και λαός χωρίς κρίση. Ζούμε από τύχη, από λάθος. Ωχαδερφισμός του κερατά με κατά καιρούς διαλείμματα με κορώνες διαμαρτυρίας ακολουθούμενες από τις  διακοπές, στον Πρωταρά, την Αθήνα κλπ. Και μετά θα έρθουν οι εκλογές- θα ψηφίσουμε τους άλλους για να τιμωρήσουμε αυτούς οι οποίοι κάποτε ήταν οι άλλοι που ψηφίστηκαν για τιμωρηθούν αυτοί. Αρχίδια λαός. Αρχίδια τόπος. Κολλημένοι χρόνια στις ίδιες κασέτες. Επαναστάτες του συνθήματος και της ατάκας, επαναστάτες του Facebook και της καφετέριας. Επιπρόσθετα όλοι ξεχνούν ότι είναι αναπόσπαστα μέρη αυτού του σάπιου συστήματος. Θα φάω βρισίδι. Χέστηκα. Πόσοι από όλους αυτούς δεν έχουν διοριστεί με μέσο. Πόσοι δεν έχουν φάει θέση κάποιου περισσότερο ικανού που απλά δεν είχε βύσμα. Πόσοι δεν έχουν σηκώσει το τηλέφωνο να ζητήσουν εξυπηρέτηση. Πόσοι δεν γνωρίζουν δράσεις ανθρώπων που έχουν γαμήσει την οικονομία (π.χ. διπλοθεσίτες μπάτσοι, διορισμένοι καθηγητές που παραδίδουν ιδιαίτερα)..Μίλησε κανείς. Υποκριτές ..Υποκριτές... Εκ των υστέρων όλοι κριτές... εκ των προτέρων... μόκο.. ΜΟΚΟ

Έχω μεγάλο θυμό σύντροφε για τα δακρυγόνα, για την βία. Δεν μάθαμε να δέρνουμε κόσμο εμείς. Εμείς μάθαμε να τρώμε ξύλο πιασμένοι χέρι-χέρι και κρατώντας τη κόκκινη σημαία με τον Τσε (πριν τον καταντήσουμε ποδοσφαιρικό σύμβολο). Εμείς δεν μάθαμε να κρυβόμαστε πίσω από τις ευθύνες σύντροφε. Πάντα βγαίναμε μπροστά και τις αναλαμβάναμε. Βγες μπροστά. Έκανες λάθος. Ανάλαβε το και τίμα το μέχρι πρότινος  DNA σου. Παραιτήσου και διασφάλισε ότι οι έρευνες θα ολοκληρωθούν όπως πρέπει και θα ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού. Παραιτήσου σύντροφε και άσε την ιστορία να κρίνει αν αδικήθηκες ή όχι. Θυμήσου τις καταβολές σου και ξεγραπώσου από την εξουσία. Τέτοια εξουσία τι να την κάνεις; Αυτοί ήμαστε σύντροφε; Αυτοί; Δυστυχώς πάψατε να εκπροσωπείτε την ιδεολογία μας. Δεν είναι αριστερά αυτό το πράμα. Αριστερά ήμαστε εμείς που ξεχάσατε, ή διαλέξαμε να ξεχαστούμε, πίσω. Αριστερά ήμαστε εμείς που ακόμα διατηρούμε το ρομαντικό, ουτοπικό κόλλημα με την επανάσταση και την συντροφικότητα του ανθρώπινου είδους. Ακούγετε κάπως γελοίο σήμερα και πολλοί μπορεί να χλευάσουν αλλά....χέστηκα. Πονάει η καρδιά μου ρε σύντροφε γιατί πίστεψα το 2008 ότι δεν θα καταντούσαμε ένα από τα ίδια όπως οι προηγούμενοι. Καταντήσαμε χειρότεροι.

Αυτοί ήμαστε ρε σύντροφε?

Άτιτλο #1

Παράξενες μέρες οι ζωντανές,
με μαραζώνουν και μου θυμίζουν το δικό μου παραμύθι,
το τότε που δεν έγινε ποτέ τώρα,
το τίμια ατιμασμένο μέλλον και την αλητεία,
το αίμα που κάποτε κύλαγε μα τώρα απεργεί,
τις ψέματα ντυμένες λέξεις και το βουβό του πόσο απαραίτητη μου έγινες...
Παράξενες μέρες φίλε
Γερνάμε......

Ο Κομιστής του αέρα!

Έφτασα κάπως αργά. Θα μείνω όμως περισσότερο από ότι αρχικά υπολόγιζα, απλά για να ξεπληρώσω χρονικά την καθυστέρηση μου. Δεν μένω γιατί σας αγαπάω ή γιατί σας σέβομαι, μένω από υποχρέωση και μόνο- έναντι σε μένα.

Παραγγείλετε τα ποτά σας.

Θα είμαι σύντομα κοντά σας με ολοκαίνουργιο πρόγραμμα. Πάνε χρόνια που το δουλεύω και πλέον θεωρώ ότι έχει ξεπεράσει την αρτιότητα. Είναι το αποτέλεσμα χρόνων εσωτερικής και εξωτερικής αναζήτησης με την χρήση της τελευταίας λέξης της ψυχολογίας, της ψυχοθεραπείας, της ψυχασθενείας κλπ από την μια και της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας, της γεωγραφίας, της μαλακίας κλπ από την άλλη.

Ενώπιον των έκθαμβων οφθαλμών  σας θα δείτε να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας απαράμιλλης δημιουργικής πλεκτάνης, μιας συνωμοσίας υπεροχής και ευφυίας. Θα σας συνιστούσα να προσδεθείτε. Κάποιοι από εσάς θα ταρακουνηθούν. Κάποιοι θα πέσουν στο έδαφος είτε από τη μετωπική σύγκρουση (ή και  σύγκριση)  με τις  εκσφενδονισμένες συστοιχίες λέξεων είτε απλά από δείλιασμα μπροστά στην δολιοφθορά που θα δείτε να υφίσταται το όλο ή το μερικό της όποιας υπαρξιακής κοσμοθεωρίας σας. Όσο για το μειδίαμα χλευασμού που διακρίνω σε μερικών το ακρόχειλο, μην προσπαθείτε να το κρύψετε, άστε το να γιγαντωθεί και χλευάστε με ανοικτά - και υπόσχομαι να το χρησιμοποιήσω εναντίον σας - συντομότερα από ότι φαντάζεστε.

Παρακαλώ τον φωτιστή να στρέψει λίγο πιο ψηλά τον κεντρικό προβολέα - ναι εκεί- στα μάτια. Με στραβώνει το άπλετο - μα τεχνητό- φως. Ίσως γι' αυτό να βλέπω πλέον τόσο καθαρά. Σας βλέπω όλους - και εσάς που είστε εδώ - σας ευχαριστώ για την τιμή- και εσάς που δεν είστε εδώ - σας ευχαριστώ διπλά για την διπλή τιμή.  Όμορφα πλάσματα είστε όλοι - χαίρομαι γι' αυτό. Ελπίζω να απολαύσετε την αποψινή παράσταση.

Επιτρέπεται το κάπνισμα; Ναι; Άναψε ελεύθερε στοχαστή του πρώτου τραπεζιού. Πως είσαι; Όλα καλά; Με ποια γκομενοπαγίδα κυκλοφορείς απόψε; Πόσα βιβλία, πόσες θεωρίες έχεις πρόχειρες για τα κοριτσάκια σήμερα; Έλα μην θυμώνεις βιβλιοφάγε παραθέτη ιδεών άλλων- όλοι το ίδιο είμαστε. Ο καθένας φλερτάρει όπως μπορεί - άλλοι δια της μεθόδου του παγωνιού, άλλοι δια της μεθόδου του στοχαστή που έχει απάντηση δια πάσαν νόσον και μαλακίαν και άλλοι με ένα "γεια μου αρέσεις".  Καλά - καλά, μην με ξεσκίσεις τώρα με σύμμαχο τον Φρόιντ, τον Γιουνγκ, τον Σοπενχάουερ και τον Γκράουτσο Μαρξ - το αποσύρω και υποκλίνομαι στον χείμαρρο των παραθέσεων σου. Α..και  που είσαι, για να μην ξεχάσω - μια παράθεση που είδα σε μια φωτογραφία ενός τοίχου "One Original Thought is worth 1000 Meaningless Quotes" (banksy). Πόσες χιλιάδες quotes έχεις φυλαγμένα; Πέρνα από το ανταλλακτήριο- έχω αρκετές πρωτότυπες σκέψεις - it's a good deal.

Γιαλαντζί αναρχικέ του κεντρικού τραπεζιού σε χαιρετώ. Καλωσόρισες. Μου αρέσει η στιλιστική παρέμβαση που έκανες στο τραπέζι. Η σπασμένη μολότοφ καίει  υπέροχα το μπορντό τραπεζομάντιλο. Πολύ μπουρδέλο θυμίζει αυτό το χρώμα μωρέ αδελφάκι μου.  Κάψε το. Να σου πω - την μάσκα μην την φοράς- δεν χρειάζεται εδώ μέσα. Πως θα σε αναγνωρίσει μετά η ταμίας; Πως είπες; Δεν είσαι βαλτός και δεν εξαργυρώνεις την ιδεολογία σου για κανένα πούστη; Ε καλά ποιος είπε κάτι τέτοιο; Τόσους straight έχουμε, τόσες λεσβίες, τόσους αμφισεξουαλικούς, τόσους μετρό σεξουαλικούς. Εξαργύρωσε την σε αυτούς. Όλο και κάποιο θα βρεις. Ωραία η δικιά σου. Της πάνε οι φουρκέτες.

Εξευγενισμένη, ακομπλεξάριστη, προσφάτως σεξουαλικά απελευθερωμένη βοσκοπούλα τι κάνεις; Εσύ εκεί - ναι- ναι εσύ. Όλα χύμα έτσι; Έλα ρε μαλάκα μην μασάς. Σε πρόσβαλα; Τι δεν κατάλαβες; Ποια λέξη σε δυσκολεύει; Δεν διαβάζεις μόδα, κους-κους και άλλα μεταμοντέρνα ευαγγέλια διαβίωσης (ή επιβίωσης); Δεν έχεις γαμηθεί με τους 30 τρόπους που συνιστoύν τα γυαλιστερά μανιφέστα που διαβάζεις; Τα μαλλιά; Σελίδα 42- Cosmopolitan Απριλίου. Το νύχι; Αλήθεια ποιο χρώμα είναι στη μόδα φέτος το καλοκαίρι; Έλα απολογούμαι, εντάξει. Εσύ είσαι η μία που διαφέρει. Σερβιτόρε ένα μαρτίνι - βότκα μαρτίνι- ξηρό, με ελιά στην κοπελιά. Στην υγεία του αχάριστου!!

Γεια σου και σένα νεαρέ γονιέ που την ψάχνεις σε συμβουλές αντί σε ένστικτα.

Γεια σου κλεφτοκοτά,αργόσχολε παραπονιάρη του εξώστη.

Χαιρετώ και σένα φίλε μου πολιτικέ. Το ζωάκι δίπλα σου τι είναι; Πότε το βλέπω σαν χαμαιλέοντα, πότε σαν φίδι, πότε σαν ύαινα, πότε σαν λύκο και πότε σαν αρνάκι κρεμάμενο επί τσιγκελιού.  Για κάτσε. Καθρέφτης είναι τελικά δίπλα σου, έκανα λάθος.

Λοιπόν καλωσορίσατε. Είμαι έτοιμος. Σας έχω προϊδεάσει για το φαντασμαγορικό της παράστασης. Ανεπανάληπτη θα είναι.

Έχετε φάει ποτέ φασολάδα συνοδευόμενη από σαρδέλες; Είμαι το ανοιχτήρι που θα απελευθερώσει τις σαρδέλες από το σαρδελοκούτι. 

Έχετε αγγίξει ποτέ το γυμνό σας κορμί με σκοπό την ηδονή και μόνο; Προς τι οι ντροπές; Ναι; Όχι; ΝΑΙ-- όλοι ΝΑΙ... Καλωσορίσατε στην αποψινή ομαδική μαλακία - ναι βρε κάτσε κάτω- μεταφορικά μιλάω. Απόψε θα σας προσφέρω την πιο καυλιάρα των ηδονών. Αυτή που έχει παρακαταθήκη ανεκπλήρωτων οργασμών που περιμένουν. Εκκρίσεις ενδορφινών παραμονεύουν κρυμμένες στις σχισμές του μυαλού σας σαν κλέφτες έτοιμοι να αμοληθούν- και έχω το κλειδί. Σε βλέπω είρωνα Κούρε. Γελάς που με βλέπεις σακάτη να μιλώ για ηδονές και οργασμούς. Για κοίτα κάτω από την φτέρνα σου. Πότε λήγεις;  Τόσο σύντομα; Ούτε γάλα να ήσουν αδελφέ. Μαλακίες λέω- λες; Αυτό ολοκληρώνει την εμπεριστατωμένη σου απάντηση; Σε ευχαριστώ Κούρε.

Επανέρχομαι στην επεξήγηση του προγράμματος. Έχετε όλοι ποτό; Καλώς. Απόψε λοιπόν θα αντιληφθείτε το απτό αυτού που χρόνια έτρεφε την φαντασία σας. Είμαι σίγουρος ότι υπήρξαν στιγμές που μια φευγαλέα αίσθηση σας δημιούργησε την προσδοκία να αγγίξετε, να μυρίσετε. Εδώ είμαι. Απλώστε τα χέρια σας. Αγγίξτε. Μαλακούλης δεν είμαι; Είδες το λίπος; Τι περιμένατε; Μποντιμπιλτερά; Από μυρωδιά πως είμαι; Καίω τα ρουθούνια ε;

Τώρα όλοι πίσω στις θέσεις σας. Ήρθε η ώρα. Η ώρα της αποκάλυψης. Μπάτε μέσα ωρέ παλικάρια με τα 4 άλογα και φέρτε τον Αρμαγεδδών...χα χα χα... ηρεμήστε πλάκα κάνω- άλλη αποκάλυψη εννοώ. Ήρθε η ώρα που θα σας ανοίξω την κάνουλα της δημιουργίας, η ώρα που οι αισθήσεις σας θα γίνουν ντάμες στο ταγκό της δικής μου συναισθησίας- όχι βρε βιβλιοφάγε- όχι αναισθησίας - Συναισθησίας.

Ετοιμαστείτε να απελευθερωθείτε από το στάτους του παρατηρητή και ακολουθείστε με στη διδαχή της κατανόησης. Εσύ ορθολογιστή σκεπτικιστή που έχεις μια επιστημονική εξήγηση για όλα - εξήγα μου την δημιουργία ....όχι του σύμπαντος- ενός ανθρώπου. Πιο δυνατά, δεν ακούω ...."Το δυνατότερο σπερματοζωάριο ταξιδεύει προς το ωάριο και αφού διεισδύσει μέσα του ξεκινά μια διαδικασία  μιτοτικής διαίρεσης και.....μπλα μπλα μπλα". Αυτή είναι η επεξήγηση σου; Αυτό που μόλις περιέγραψες (και συγχαρητήρια για το θυμητικό σου) είναι αποτέλεσμα της παρατηρητικότητας σου- το στάτους που λέγαμε πιο πριν. Τι είναι αυτό που καθοδηγεί το σπερματοζωάριο σε αυτό το ταξίδι, ποιες οδηγίες, ποιου "μυαλού"; Μπορείς εργαστηριακά να αναπαράγεις ένα άνθρωπο; Από το μηδέν. Γιατί όχι; Αφού ξέρεις όλα τα συστατικά στοιχεία του ανθρώπινου οργανισμού. Συνδύασε τα χημικά και κατασκεύασε ένα άνθρωπο- ή έστω ένα ανθρωποειδές.  Επιστημονική φαντασία έτσι; Άρα πως τα εξηγείς όλα με την επιστήμη αρνούμενος οποιαδήποτε άλλη θεωρεία εξίσου ακατανόητη όπως η εργαστηριακή κατασκευή ανθρώπου. Για πιο ορθολογισμό και για πια ελεύθερη σκέψη μου μιλάς νεόκοπε ετερόφωτε "πεφωτισμένε".

Τσουπ. Εσύ που κρυβόσουν βρε; Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει. Γελάς γιατί την είπα στον "επιστήμονα" θλιβερέ παπά; Βγήκες από το λαγούμι νιώθοντας δικαιωμένος; Ότι δεν έχει την δυνατότητα να εξηγηθεί επιστημονικά έχεις την εντύπωση ότι αυτόματα κληροδοτείται στον παππούλη των ουρανών και τους εν γη αντιπροσώπους του; Παραμύθια της οκάς.  Χιλιάδες χρόνια μυθοπλασίας και τρομοκρατίας. Εκατόμβες θυμάτων και ποτάμια αίμα στο όνομα της αγάπης Του. Διαμοιράσατε τον κόσμο σε δικούς και άλλους. Εγκαταστήσατε ακανθώδη δογματικά πλέγματα στις ψυχές μας και μας ζητάτε να σας παραδώσουμε ότι θυμίζει ζωή τάζοντας μας ένα καλύτερο μετά-θάνατο. Μην φεύγεις και άσε τις κατάρες. Έχω σακούλες από κατάρες στις αποσκευές μου. Κάτσε κάτω - ναι δογματικά και φασιστικά στο λέω και εγώ- και άκου.

Λοιπόν... έτοιμοι; Ποιος λείπει; Ο ανθρωπάκος; Πήγε να κατουρήσει ή έφυγε; Έφυγε ε; Τον συγχαίρω όπως και να 'χει το πράγμα. Κατάλαβε νωρίς αυτό που εσείς θα καταλάβετε σε λίγο...

Επιτρέψετε μου ένα μικρό τελετουργικό και μια μεταυχή -όπως λέμε προσευχή - αλλά καμία σχέση.

Αγαπημένε μου έλικα, ακολούθησα όσο πιστά μπορούσα τις παρακαταθήκες σου.
Προετοιμάστηκα πολλές φορές για μια καινούργια αρχή και όπως βλέπεις είμαι ακόμα εδώ.
Τώρα είμαι πανέτοιμος για ένα καινούργιο τέλος.
Είμαι σίγουρος ότι για αυτό με προετοίμαζες τόσα χρόνια.
Σε ευχαριστώ που με έκανες αυτό που δεν είμαι.
Ένα μικρό παραπονάκι έχω όμως- δεν βοήθησες ιδιαίτερα όμως στον να μην γίνω αυτός που είμαι.
Σε ευχαριστώ για τα εκατομμύρια χρόνια αγώνα που έκανες για να καταλήξεις στο να διοικάς τη δική μου ύπαρξη.
Σε ευχαριστώ που μου αφαίρεσες κάθε ίχνος ανθρώπινης υφής και λειτουργικότητας.
Σε ευχαριστώ που με έκανες ένα απλό κομιστή φαιάς ουσίας και αέρα.
Σε ευχαριστώ just for the fuck of it.

...........

Λοιπόν με ακούτε καθαρά;
Άκου και εσύ- και εσύ- σκούντα και τον διπλανό- ναι και εσύ...Άκου.......

Μάλλον μην ακούς...
Δύο η ώρα..σχόλασα... καληνύχτα.

Άτιτλοφορημένοχιλιωειπωμένοπαραλληρητόαδυσώπειτωναληθοφανώνψεμάτων!!

"Πρέπει να έχεις άντρες που να είναι ηθικοί και την ίδια ώρα να μπορούν να υλοποιήσουν το αρχέγονο ένστικτο τους να σκοτώσουν, χωρίς συναίσθημα, χωρίς πάθος, χωρίς να κρίνουν...γιατί η κρίση είναι που μας νικά..."

Κλεισμένο και αφημένο σε μια μπουκάλα στον ωκεανό, ένα κομμάτι μουτζουρωμένο λευκό χαρτί. Καμία ευχή αγάπης, κανένα SOS.. απλά το μανιφέστο ενός τρελού.. Στο άπειρο του ωκεανού, ανώνυμο, άσπιλο. Ηθική και αρχέγονο ένστικτο- να σκοτώσεις, να αγαπήσεις, να γαμήσεις. Συνάμα η άρνηση της αρχέγονης μοναχικής ταυτότητα του ανδρός και η επιδίωξη της ομαδοποίησης σε πυραμιδικές συστοιχίες με απώτερο στόχο την μοναξιά της κορυφής της πυραμίδας (κοινωνικής και οικονομικής) δημιουργώντας δεσμούς εξυπηρέτησης με τα πιο κάτω στρώματα.

Κάποτε θα ήταν πέραν από οποιαδήποτε φαντασία η πολυεπίπεδη  αντίληψη του μονοδιάστατου. Θα ήταν αδιανόητη η περιπλοκή του απλού....θα ήταν γελοιότητα η φιλοσόφηση του ενστίκτου. Κι' όμως,  οι εποχές ξεπέρασαν τον χρόνο και μαθητευόμενοι μάγοι έχουν εκτυπώσει εγχειρίδια ζωής, εγχειρίδια ενστίκτων. Τίποτα πια δεν αφήνεται στη τύχη, τίποτα δεν ρεί, τίποτα δεν δημιουργείται, όλα έχουν μπει σε μια ανακύκλωση με δοτές νότες διαφοροποίησης ώστε να ικανοποιούν και τα πιο "επαναστατικά" πνεύματα (ελευθερίας αέρα αναπνέοντας μέσα από την κατευθυνόμενα συρματοπλεγμένη ύπαρξη τους). Ποιος είναι αυτός που με τόση αναίδεια κονσερβοποίησε την ανάγκη μου να αναπνεύσω, να φτύσω, να χέσω, να γαμήσω, να κλάσω, να κλάψω.....να σε αγαπήσω χωρίς φόβο και ενοχές? Από πιο ράφι να πάρω κονσέρβα ζωής? Από τις εκπτώσεις, από τα ένα συν ένα, από τα πάνω ράφια? Από που?  

Επιτρέψαμε στους πειρατές να μας λεηλατήσουν, παρασυρόμενοι από τις υποσχέσεις τους για διαμοιρασμό των λαφύρων (η αρχέγονη λαιμαργία αφέθηκε απείραχτη). Δεν προβάλαμε καμία αντίσταση όταν άρχισαν να μας διδάσκουν τρόπους αυτόκλητης κλωνοποίησης ώστε να προσπαθήσουμε να μοιάσουμε στο πρότυπο άριο δείγμα που τόσο έντεχνα μας πλάσαραν. Και ξαφνικά ανήκουμε, όχι σε φυλές επιβίωσης, αλλά σε φυλές "κοινωνικής δικτύωσης". Έχουμε παραδώσει τον τελευταίο καμβά δημιουργίας που είχαμε (το σώμα μας) στις αποφάσεις διαφημιστικών οίκων που καθορίζουν μόδες για μαλλιά, αυτιά, μάτια, χείλη, βυζιά κ.ο.κ. Έχουμε παραδώσει τα κλειδιά των ιδιόκτητων μας παράδεισων (το μυαλό και το πνεύμα μας) σε μεγαλόσχημους developers σκέψεων και κοσμοθεωριών. Και ως αντάλλαγμα πληρωθήκαμε με φόβο...με τρόμο.

Εχθροί- εχθροί παντού- λιγουρεύονται τα πάτρια εδάφη, την ελευθερία, την ατομικότητα μας, το έθνος μας κινδυνεύει, η θρησκεία μας καταπολεμάται.... βομβαρδισμός απειλών, προφήτες αποκάλυψης, "το τέλος έφτασε.. ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ...... φυσικά, υπάρχει μια διέξοδος."...πάντα υπάρχει μια διέξοδος... κάποιοι μπορούν να μας σώσουν -οι μεσσίες.- υπήρχαν ανέκαθεν και θα υπάρχουν στο διηνεκές - οι μεσσίες - και τι ζητούν...ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ? Απλά πράγματα, ζητούν απλά πράγματα. Για να προστατέψουν (καθώς τους αναγνωρίζουμε την ικανότητα αυτή σε αντίθεση με την δική μας ανικανότητα) την ελευθερία, την πατρίδα, την θρησκεία μας,  μας ζητούν απλά και εθελοντικά (πάντα) να απεμπολίσουμε οποιαδήποτε ατομικό δικαίωμα για το κοινό καλό. "Παράδωσε το ατομικό και πάρε το ομαδικό".  Παραδίδουμε κάθε ατομική ελευθερία για να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας. Οξύμωρο? Ο τρόμος....ο τρόμος... Δια μέσου της ιστορίας, το σενάριο είναι επαναλαμβανόμενο- τραγικά επαναλαμβανόμενο- λέξη προς λέξη.. Η δημιουργηθείσα τρομοκρατία που απειλεί,  η καλλιέργεια εθνικής μισαλλοδοξίας, το χρέος, ανεργία, οικολογική καταστροφή  - πολύ δυνατοί παίκτες στην ομάδα της προπαγάνδας. Και στην αντίπερα όχθη.......? Το πανηγύρι των τρελών.

Το πανηγύρι των τρελών και μπουκάλια με μανιφέστα στον ωκεανό. Ηθική και ένστικτο. Τα δύο δεν θα έπρεπε ποτέ να μπουν με το ζόρι σε αντιδιαστολή. Εξ ορισμού το ένα, δεν αναιρεί - αλλά μάλλον  αμφισβητεί το άλλο- αλλά πάλι ίσως και όχι....κάποτε το επικροτεί.. Μια φίλη μου έγραψε  "Σε ότι αφορά την ηθική, γνωρίζω μόνο ένα πράμα: είναι ηθικό εκείνο ύστερα από το οποίο νιώθεις τον εαυτό σου καλύτερα και είναι ανήθικο, αν νιώθεις χειρότερα " . Νομίζω τοποθετεί την ηθική στη σωστή της διάσταση. Το ένστικτο δεν είναι το μόνο αρχέγονο που κουβαλάμε μαζί μας. Πάντα υπάρχει κάπου ένας "δικαστής" - κρυμμένος ή φανερός.  Και ο αρχέγονος δικαστής του καθενός είναι αυτό που "ενστικτωδώς" νιώθεις. Άλλοι το λεν συναίσθημα  - δεν είναι. Συνείδηση? Ίσως συνείδηση. Όσο και να εκλογικεύεις τους λόγους που έκανες κάτι- αυτό που, σε πρώτο χρόνο,  νιώθεις ουσιαστικά δεν αλλάζει. Και είναι ηθικό ή ανήθικο- φυσικά με τους προσωπικούς κανόνες ηθικής του καθένα. 

Ηθική, ένστικτο - δύο αρχέγονα συστατικά μιας συμπαντικής συστοιχίας πρωτονίων, νετρονίων, και ηλεκτρονίων. Και μετά ήρθε η κριτική σκέψη - δια μέσου των αιώνων.. ξεφύγαμε από την ενστικτώδη επιβίωση και μπήκαμε στη δημιουργία. Δημιουργήσαμε, δημιουργηθήκαμε. Άλλοι πιο πολύ και άλλοι πιο λίγο, και άλλοι καθόλου. Κάπου σε αυτή τη γενετική αλυσίδα υπήρξαν άνθρωποι με ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το ένστικτο της επιβολής στην αγέλη - άνθρωποι με ιδιαίτερη οξύτητα σκέψης- άνθρωποι που γνώριζαν και προέβλεπαν ότι η συγκεκριμένη συγκυρία υπεροχής που ζούσαν δεν ήταν δυνατό να κληρονομηθεί και να κληροδοτηθεί στο διηνεκές καθώς οι συγκυρίες αλλάζουν και τα μυαλά δεν κληροδοτούν οξυδέρκεια. Δεν ήταν λοιπόν δυνατό να υπάρξει μια επ' άπειρον κατάσταση την οποία θα αποκτούσαν οι απόγονοι με μόνο προσόν τη γέννηση τους. Δεν ήταν δυνατό να διαιωνιστεί το πλεονέκτημα αυτό (της συγκυρίας, του ενστίκτου, της ηθικής και του μυαλού)  εκτός και αν.....δημιουργείτο στους υπόλοιπους η αίσθηση του μειονεκτήματος. Όπερ και εγένετο. Και φτάσαμε στο σήμερα, το οποίο απέχει απ' το χτες - λέμε τώρα. Η απόλυτη ελευθερία της πληροφορίας, της ενημέρωσης, το απόλυτο δικαίωμα επιλογής.... Φτάσαμε αισίως στον αιώνα του καταρρακώματος της ηθικής, του μαστουρώματος του ενστίκτου, της μιντιακής λοβοτομής.  Αλλά είμαστε "ελεύθεροι" - να διαλέξουμε τον αφέντη μας, την φυλακή μας, το σαμπουάν μας... Είμαστε "ελεύθεροι" να σκεφτούμε out of the box τρόπους πολλούς για να κάνουμε την διαμονή μας στο box όσο πιο ευχάριστη γίνεται!!

Eίναι τελικά διασκεδαστικό να κάθεσαι και να ασχολείσαι με αυτά όλα. Αυτά που τελικά δεν νοιάζουν  και δεν αφορούν- γραφικότητες. Ίσως τελικά να είναι τρόπος διασκέδασης του φόβου- μια πλάνη αντίληψης για πράγματα που δεν είναι όπως τα έχεις αντιληφθεί. Ίσως πάλι να είναι ένα ημερολόγιο επιστροφής έξω από το πλέγμα... εκεί που έπρεπε εξ αρχής να ανήκω. 

καμένο χαρτί

Τελικά η απομάκρυνση από κάθε τι οικείο υπογραμμίζει απλά αυτό που τόσο πρόδηλα αγνοούσες. Μαζεύει τα κάτω από το χαλί, τα στοιβάζει,και στα πετάει στη μούρη. Οι δικαιολογίες παύουν και τα περί υπεράνω γίνονται συγκλίσεις υστεροβουλίας και φόβου. Και κυριαρχεί. Της αποτυχίας, της επιτυχίας, του ίσως, του δήθεν, του πως, του κάπως....κυριαρχεί....και σε ευνουχίζει. Διαλέγεις συνειδητά την μοναξιά, όχι γιατί την αγάπησες (όπως τόσα χρόνια κοροϊδεύεις εαυτόν και άλλους) αλλά γιατί φοβάσαι.... Φοβάσαι να ζήσεις..μην τύχει και ζήσεις..... φοβάσαι την αποτυχία της πρόσκαιρης επιτυχίας σου.... και εδώ στην άκρη του πουθενά, εδώ που η φαντασία αγνοείται, εδώ που δεν κινδυνεύεις.....φοβάσαι ακόμα- τον μη κίνδυνο. Κρύφτηκες πίσω από την δήθεν υπεράνω προσέγγιση σου, από την δήθεν αδιαφορία του χορτάτου....και μόνο εσύ ξέρεις πόσο πεινάς... πόσο θέλεις να γευθείς αυτή τη χαρά, αυτή τη λύπη...αυτή γενικά...ζωή την λένε..

Τελικά το άδειο του περιβάλλοντος σε υποχρεώνει να κοιτάξεις μέσα...και να δεχτείς αυτό που δεν έχεις παραδεχτεί ποτέ, αλλά τελικά το δέχτηκες αδιαμαρτύρητα πριν καν σου προσφερθεί. Δεν ανήκεις στη φάρα των ανθρώπων.. δεν σου επέτρεψες να ανήκεις...μπέρδεψες τα πάντα σε ένα γαϊτανάκι αυτό-αμφισβήτησης. Σου αφαίρεσες κάθε δικαίωμα ευτυχίας και δεν υπάρχει περίπτωση να την δεχτείς αδιαμαρτύρητα.. Απέναντι το γαλάζιο παραδομένο στη βαλκανική νύχτα, πίσω το δάσος...και στο μεταξύ μια μοναξιά μεγαλύτερη από την ομορφιά του σύμπαντος... δεν υπήρξε στο κόσμο αυτό άνθρωπος πιο μόνος....από φόβο και μόνο... μαλακίες....είσαι σίγουρος ότι υπήρξαν πολλοί....αλλά τι σε κόφτει εσένα... η δική σου μοναξιά σε καίει... αλλά την τσιγκέλωσες στο κορμί σου μπας και σε αφήσει, μήπως αναγκαστείς να ζήσεις επιτέλους...

Καμένο χαρτί φίλε....

Σημαδέψαμε την τράπουλα και μας γελάσαμε, αυτοανακυρηχθήκαμε σε μάρτυρες και απολαμβάνουμε τον πόνο προκαλώντας οίκτο στον ίδιο μας τον εαυτό... Πνίξαμε τις φωνές μας σε πηγάδια που εμείς φροντίσαμε να στερέψουν, και γονατίσαμε απάνω σε γυαλιά τα οποία εμείς σπάσαμε... Έχουμε γίνει μηχανές διεκπεραίωσης βασικών κοινωνικών λειτουργιών, και κάποιων αναπόφευκτων ανθρωπίνων λειτουργιών... Φίλε το χαρτί κάηκε, μας παίξαμε με τράπουλα σημαδεμένη.... άνοιξη, βρέχει.....τι θέλεις εδώ ...εσύ.....ΝΑΙ ΕΣΥ...τι θέλεις εδώ? .....πιο πράσινο το λιβάδι πάρα κάτω....πολύ πιο πράσινο...

Καμένο χαρτί φίλε... καμένο